خودروکار حضور خودروسازان خارجی در ایران را بررسی می کند؛
ماندگاری‌‌‌خودروسازان خارجی در ایران؛ مُخل یا تثبیت کننده سودآوری؟
شرکت خودروسازی رنو برخلاف دیگر شرکت خودروسازی فرانسه، قرار را به فرار ترجیح داد و حال این سوال مطرح است که ماندگاری در ایران و به جان خریدن تحریم ها به چه میزان می توان می تواند در تداوم یا توقف سوددهی رنو تاثیرگزار باشد؟
به گزارش خبرنگار خودروکار، خروج امریکا از برجام، زودتر از هر چیز دیگر تاثیر خود را بر روی قراردادهای خودرویی ایران با شرکت های خارجی به ویژه فرانسوی ها نشان داد و ماحصل آن تا به امروز، انصراف پژو-سیتروئن از ادامه فعالیت در ایران بوده است. پس از انتشار خبر انصراف پژو-سیتروئن از ادامه حضور در ایران، بزرگ ترین سوال مطرح شده این بود که دیگر خودروساز فرانسوی یعنی رنو چه تصمیمی را در قبال سرمایه گذاری و حضور در ایران اتخاذ خواهد کرد و طولی هم نیانجامید که خبر امیدوار کننده تداوم حضور رنو در ایران از زبان کارلوس گون رئیس گروه خودروسازی رنو_ نیسان_ میتسوبیشی شنیده شد.
حال مهم ترین سوالی که با دیدن شرایط بسیار مطلوب شرکت رنو در بازار جهانی و رشد روز افزون این شرکت به واسطه همکاری با شرکای ژاپنی، به ذهن خطور می کند این است که مدیر عامل رنو_ نیسان_ میتسوبیشی با چه منطقی حضور در ایران را به جان خریده است؟ حضوری که می تواند به واسطه تحریم ها، سنگی باشد بر سر راه درشکه سوددهی موفق ترین اتحاد خودرویی دو سال اخیر جهان. البته نباید از این نکته قافل شویم که ایران با آمار فروش 162.079 دستگاهی در رده هشتم از 10 بازار برتر گروه خودروسازی رنو در سال 2017 قرار گرفته است و این امر نشان از اهمیت بازار ایران برای گروه خودروسازی رنو دارد.
جالب است که بدانید با پیوستن شرکت میتسوبیشی در سال 2017 به اتحاد رنو-نیسان، گروه خودروسازی رنو –نیسان- میتسوبیشی به عنوان پرفروش ترین گروه خودروسازی جهان در سال گذشته کماکان به سوددهی ناشی از همکاری های مشترک سه جانبه ادامه می دهد. آخرین اخبار از میزان سوددهی این اتحاد سه جانبه، از رشد 14 درصدی سود مشترک حاصله برای این شرکت ها در مقایسه با سال 2016 میلادی یا به عبارت دیگر هم افزایی 5.7 میلیارد دلاری برای این اتحاد سه جانبه دارد.
در همین راستا امیر حسن کاکایی- کارشناش حوزه خودرو به خبرنگار خودروکار می گوید: « در ابتدا باید به این نکته اشاره کنیم که مدیر عامل شرکت رنو که رئیس هیئت مدیره اتحاد رنونیسان میتسوبیشی نیز هست، یک مدیر کار کشته و بسیار با تجربه است که در گذشته امتحان خودش را پس داده است. سودآوری کنونی رنو_نیسان نیز ماحصل مدیریت، شجاعت و تصمیمات کارلوس گون در دهه های گذشته است. بدون شک کارلوس گون تمامی جوانب حضور در ایران را سنجیده و قطعا اطلاعاتی در دست دارد که توانسته او را به ماندگاری در بازار ایران و رفتن به جنگ یک سری مشکلات قانع کند. حتی خود کارلوس گون به این موضوع اشاره کرده است که راهی را می روند که کمترین تهدیدی از سوی تحریم ها را متوجه ماندگاری رنو در ایران نکند. با این اوصاف به نظر می رسد که هیچ گونه تهدید و تغییری در سوددهی رنو پیش نخواهد آمد چرا که رنو نیز به فکر منفعت خود است و اگر بنا بر زیاندهی باشد، یک ثانیه هم در ایران باقی نمی ماند.»
کاکایی در ادامه با اشاره به انصراف پژوسیتروئن از حضور در بازار ایران، خاطر نشان می کند:« گروه پژوسیتروئن تا همین اکنون نیز به واسطه خروج از ایران متحمل زیان بسیار زیادی شده است و نباید از سرمایه گذاری های انجام شده توسط این شرکت در ایران غافل ماند. اینکه این شرکت عدم حضور در ایران را اعلام می کند بدان معناست که توان مقابله با تحریمها و اتخاذ سازوکار مثبت برای پیشبرد برنامه هایش در ایران را نداشته و بسیارهم منطقی به نظر می رسد که جلوی زیان را هرچه زود بگیرد حتی اگر به قید بر باد رفتن سرمایه گذاری های خود در خاک ایران باشد.»
این کارشناس حوزه خودرو در پاسخ به این سوال که «آیا حضور و سرمایه گذاری دیگر متحدان رنو از جمله نیسان و میتسوبیشی در ایران نمی تواند در موفقیت این گروه خودروسازی موفق باشد؟ »، گفت: «سیاست های رنو با سیاست های نیسان و میتسوبیشی بسیار توفیر دارد چرا که شرکت های ژاپنی مد نظر بیشتر سازندگان خودروهایی هستند که در بازار ما لوکس شناخته می شوند و تقاضای زیادی برای آنها وجود ندارد. به همین میزان تقاضای اندک نیز می توانند با صادرات محصولات به ایران پاسخ دهند، پس سرمایه گذاری و راه اندازی خط تولید به برای نیسان و میتسوبیشی زیاد عاقلانه به نظر نمی رسد. برخلاف این شرایط، رنو کاملا بر روی ساخت خودروهای دارای قیمت متوسط برای تولید انبوده در بازار های محتلف حساب ویژه باز کرده است و بهترین گواه آن را می توان در محصولی همچون رنو تندر 90 دید که یکی از برنامه های موفق رنو در کسب مشتری در کشورهای مختلف از جمله ایران بوده است.»
کاکایی در پایان ضمن خوش بینی به ماندگاری رنو در ایران، از مشترک المنافع بودن این همکاری برای هر دو طرف قرار داد سخن به زبان می آورد و می افزاید:« رنو در حال حاضر به عنوان دومین خودروساز بزرگ اروپا از پتانسیل بالایی برای اتخاذ تصمیماتی همچون ماندگاری در ایران را داراست پس می توان به تاثیرات مثبت این حضور در بازار کشورمان چشم امید بست، هرچند باید این احتمال را نیز در نظر گرفت که هرگونه زیان مالی برای رنو و عدم مدیریت بر تحریم ها می تواند در نهایت به خداحافطی تمام و کمال فرانسوی ها با ایران ختم شود.»
خبرنگار خودروکار: فاضل سوری
انتهای پیام/
حال مهم ترین سوالی که با دیدن شرایط بسیار مطلوب شرکت رنو در بازار جهانی و رشد روز افزون این شرکت به واسطه همکاری با شرکای ژاپنی، به ذهن خطور می کند این است که مدیر عامل رنو_ نیسان_ میتسوبیشی با چه منطقی حضور در ایران را به جان خریده است؟ حضوری که می تواند به واسطه تحریم ها، سنگی باشد بر سر راه درشکه سوددهی موفق ترین اتحاد خودرویی دو سال اخیر جهان. البته نباید از این نکته قافل شویم که ایران با آمار فروش 162.079 دستگاهی در رده هشتم از 10 بازار برتر گروه خودروسازی رنو در سال 2017 قرار گرفته است و این امر نشان از اهمیت بازار ایران برای گروه خودروسازی رنو دارد.
جالب است که بدانید با پیوستن شرکت میتسوبیشی در سال 2017 به اتحاد رنو-نیسان، گروه خودروسازی رنو –نیسان- میتسوبیشی به عنوان پرفروش ترین گروه خودروسازی جهان در سال گذشته کماکان به سوددهی ناشی از همکاری های مشترک سه جانبه ادامه می دهد. آخرین اخبار از میزان سوددهی این اتحاد سه جانبه، از رشد 14 درصدی سود مشترک حاصله برای این شرکت ها در مقایسه با سال 2016 میلادی یا به عبارت دیگر هم افزایی 5.7 میلیارد دلاری برای این اتحاد سه جانبه دارد.
در همین راستا امیر حسن کاکایی- کارشناش حوزه خودرو به خبرنگار خودروکار می گوید: « در ابتدا باید به این نکته اشاره کنیم که مدیر عامل شرکت رنو که رئیس هیئت مدیره اتحاد رنونیسان میتسوبیشی نیز هست، یک مدیر کار کشته و بسیار با تجربه است که در گذشته امتحان خودش را پس داده است. سودآوری کنونی رنو_نیسان نیز ماحصل مدیریت، شجاعت و تصمیمات کارلوس گون در دهه های گذشته است. بدون شک کارلوس گون تمامی جوانب حضور در ایران را سنجیده و قطعا اطلاعاتی در دست دارد که توانسته او را به ماندگاری در بازار ایران و رفتن به جنگ یک سری مشکلات قانع کند. حتی خود کارلوس گون به این موضوع اشاره کرده است که راهی را می روند که کمترین تهدیدی از سوی تحریم ها را متوجه ماندگاری رنو در ایران نکند. با این اوصاف به نظر می رسد که هیچ گونه تهدید و تغییری در سوددهی رنو پیش نخواهد آمد چرا که رنو نیز به فکر منفعت خود است و اگر بنا بر زیاندهی باشد، یک ثانیه هم در ایران باقی نمی ماند.»
کاکایی در ادامه با اشاره به انصراف پژوسیتروئن از حضور در بازار ایران، خاطر نشان می کند:« گروه پژوسیتروئن تا همین اکنون نیز به واسطه خروج از ایران متحمل زیان بسیار زیادی شده است و نباید از سرمایه گذاری های انجام شده توسط این شرکت در ایران غافل ماند. اینکه این شرکت عدم حضور در ایران را اعلام می کند بدان معناست که توان مقابله با تحریمها و اتخاذ سازوکار مثبت برای پیشبرد برنامه هایش در ایران را نداشته و بسیارهم منطقی به نظر می رسد که جلوی زیان را هرچه زود بگیرد حتی اگر به قید بر باد رفتن سرمایه گذاری های خود در خاک ایران باشد.»
این کارشناس حوزه خودرو در پاسخ به این سوال که «آیا حضور و سرمایه گذاری دیگر متحدان رنو از جمله نیسان و میتسوبیشی در ایران نمی تواند در موفقیت این گروه خودروسازی موفق باشد؟ »، گفت: «سیاست های رنو با سیاست های نیسان و میتسوبیشی بسیار توفیر دارد چرا که شرکت های ژاپنی مد نظر بیشتر سازندگان خودروهایی هستند که در بازار ما لوکس شناخته می شوند و تقاضای زیادی برای آنها وجود ندارد. به همین میزان تقاضای اندک نیز می توانند با صادرات محصولات به ایران پاسخ دهند، پس سرمایه گذاری و راه اندازی خط تولید به برای نیسان و میتسوبیشی زیاد عاقلانه به نظر نمی رسد. برخلاف این شرایط، رنو کاملا بر روی ساخت خودروهای دارای قیمت متوسط برای تولید انبوده در بازار های محتلف حساب ویژه باز کرده است و بهترین گواه آن را می توان در محصولی همچون رنو تندر 90 دید که یکی از برنامه های موفق رنو در کسب مشتری در کشورهای مختلف از جمله ایران بوده است.»
کاکایی در پایان ضمن خوش بینی به ماندگاری رنو در ایران، از مشترک المنافع بودن این همکاری برای هر دو طرف قرار داد سخن به زبان می آورد و می افزاید:« رنو در حال حاضر به عنوان دومین خودروساز بزرگ اروپا از پتانسیل بالایی برای اتخاذ تصمیماتی همچون ماندگاری در ایران را داراست پس می توان به تاثیرات مثبت این حضور در بازار کشورمان چشم امید بست، هرچند باید این احتمال را نیز در نظر گرفت که هرگونه زیان مالی برای رنو و عدم مدیریت بر تحریم ها می تواند در نهایت به خداحافطی تمام و کمال فرانسوی ها با ایران ختم شود.»
خبرنگار خودروکار: فاضل سوری
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
