سرمایه‌گذاری برای پژوهش

به گزارش خودروکار، اهمیت خودروسازی به عنوان صنعت پیشران و اهمیت آن در عرصه تولید، سبب ایجاد جایگاهی خاص برای خودروسازی در اقتصاد کشورهای توسعه‌یافته و دارنده این دانش و فناوری شده است. آمارها نشان می‌دهد حدود ۲۰ هزار قطعه در خودروسازی مورد استفاده قرار می‌گیرد که همین موضوع ظرفیت این صنعت را مضاعف و اهمیت آن را برای دولتمردان و مدیران کشورها دوچندان کرده است.

تاثیر مثبت خودروسازی بر صنایع دیگر به عنوان صنعتی پیشران و تولید ثروت و ارزآوری برای کشورهای صاحب صنعت خودرو بخشی از مزایای این صنعت پرسود و استراتژیک است. مزیت دیگر تولید خودرو در هر کشوری ایجاد اشتغال پایدار این صنعت است.

اگرچه میزان اشتغال ایجاد‌شده خودروسازی کمتر از ۴ درصد کل اشتغال کشور را شامل می‌شود اما به دلیل پایداری اشتغال آن و حضور متخصصان و کاربرد دانش موثر این صنعت در توسعه صنعتی کشورها، توجه جهان را به خود جلب کرده است. آغاز خودروسازی در ایران به سال ۱۳۴۴ برمی‌گردد زمانی که کره جنوبی صاحب صنعت خودرو شد.

امروز جایگاه کره جنوبی به عنوان پنجمین تولیدکننده خودرو در جهان تثبیت شده اما کشور هنوز در آغاز راه است. راز این تفاوت چیزی جز توجه به تحقیق‌و‌توسعه و باور به پژوهش نیست؛ کره‌ای‌ها برای تحقیق‌و‌توسعه‌(R&D) حدود ۴ درصد از فروش محصولات خود را هزینه می‌کنند؛ در کشور ما سهم تحقیق‌و‌توسعه در تولید ناخالص داخلی کمتر از یک درصد است، البته همین مبلغ هم به‌درستی هزینه نمی‌شود.

هنوز مسئله تحقیق‌و‌‌توسعه برای خودروسازان کشور به باوری جدی تبدیل نشده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد در سال‌های گذشته صنایع خودروسازی کشور در دو کارخانه بزرگ کمتر از ۰.۶ درصد از فروش‌شان را برای تحقیق و پژوهش اختصاص داده‌اند. بنابراین، نباید انتظار داشت خودروسازی ایران در جایگاهی فراتر از وضعیت فعلی قرار داشته باشد. بدون تحقیق، امکان کسب دانش و فناوری و نیز امکان طراحی و رقابت میسر نیست.

ایران با گذشت بیش از ۵ دهه فعالیت در صنعت خودرو هنوز صاحب پلتفرم نیست، اگرچه پیشرفت‌های خوبی داشته اما کافی و راهگشا نبوده است. خودروسازان ایرانی و کره جنوبی در ابتدای کار همکاری خود را با شرکت‌های امریکایی شروع کردند حتی خودروسازی ایران علاوه‌بر این تجربه همکاری با کارخانه بنز آلمان را در کارنامه خود در سال‌های آغازین فعالیت دارد. سایپا و ایران‌خودرو محصولاتی را تولید کرده‌اند که حاصل تحقیق‌وتوسعه بوده اما این روند رو به پیشرفت و کمال نبود و فرجامی بیش از وضعیت فعلی را به ارمغان نیاورده است.

پیشرفت و توسعه در خودروسازی زمانی محقق می‌شود که یک خودروساز با پژوهش، قادر به طراحی و تولید یک محصول شود و بدون داشتن برند و مالکیت آن صادرات خودرو غیرممکن است. همچنین خودروسازی به معنی ساخت همه قطعات نیست بلکه داشتن دانش و فناوری آن و در کنار هم قرار دادن قطعات است.

همکاری با صنایع خودروسازی جهان بخشی از تحقیق‌وتوسعه است. بسیاری از شرکت‌های موفق خودروسازی در جهان محصولات مشترک تولید می‌کنند؛ محصولاتی که حاصل پژوهش مشترک طرف‌هاست و با این کار علاوه‌بر استفاده از دانش روز باعث هم‌افزایی دانش و فناوری یکدیگر در تولید خودرو می‌شوند.

امروز تحقیق‌وتوسعه نه فقط رسیدن به دانش و فناوری بلکه طراحی، قیمت، راحتی، سلیقه مشتری و رقیبان و بازار را هم شامل می‌شود. کسب ۱۰ درصد از بازار خودرو جهان از سوی کره جنوبی و حضور خودروهای کره‌ای در بازار امریکا حاصل سهم قابل‌توجه پژوهش‌ها و توسعه در شرکت‌های خوروساز کره‌ای است.

بنابراین، برای خروج از شرایط فعلی صنعت خودرو کشور باید سهم پژوهش در تولید ناخالص ملی را افزایش داد و اینکه کارخانه‌های سازنده خودرو بخش قابل‌توجهی از فروش خود را برای این منظور سرمایه‌گذاری کنند. بکارگیری دانشمندان، کارشناسان و نخبگان این صنعت در کنار همکاری تنگاتنگ دانشگاه با سازنده خودرو مجموعه‌ای دیگر از پرداخت هزینه‌های پژوهش در این مسیر طولانی و پیچیده به ‌شمار می‌رود.


حمید حاج‌اسماعیلی - کارشناس حوزه صنعت


منبع: صمت


انتهای پیام/