سرمایهگذاری جسورانه یا سقوط آرام؛ انتخاب صنعت خودرو/موتورهای نو با سوخت کهنه نمیچرخند
به گزارش خبرنگار خودروکار - فناوریهای مدرن موتور ازجمله توربوشارژ و سیستمهای تزریق مستقیم سوخت (GDI) سالهاست که استاندارد اصلی خودروسازی جهان محسوب میشوند، اما در کشور ما همچنان چالش مهمی وجود دارد که این گذار را کند و پرخطر کرده و آن چیزی جز کیفیت سوخت نیست.
این یک اصل فنی پذیرفتهشده است که ارتقای تکنولوژی بدون ارتقای سوخت ممکن نیست. موتورهای جدید در اصل برای بازدهی بیشتر، مصرف کمتر و آلایندگی پایینتر طراحی شدهاند، اما این مزایا تنها وقتی محقق میشود که خوراک اصلی موتور یا همان بنزین از استانداردهای لازم برخوردار باشد. در غیر این صورت، تکنولوژی بهجای راهحل تبدیل به مشکل میشود و تبعات آن هم برای مصرفکننده و هم برای خودروساز سنگین خواهد بود.
موتورهای توربو و GDI این روزها به ضرورت صنعت خودرو تبدیل شده است که دلیل آن تحولات جهانی است. سال ها است کشورهای پیشرو برای کاهش مصرف سوخت و کنترل انتشار آلایندهها، حجم موتور را کوچکتر کرده و بهجای افزایش سیلندر و حجم، با کمک توربوشارژ و تزریق مستقیم، قدرت بیشتری از سوخت میگیرند که نتیجه این استراتژی کاهش مصرف سوخت، افزایش راندمان و قدرت موتور، کاهش تولید دی اکسید کربن و آلایندهها و بهبود کارایی در شرایط کاربری شهری بوده است.
ایران نیز برای بقا در بازار رقابتی ناگزیر از ورود به این مسیر بوده و انکار این نیاز، تنها به معنای عقبماندن بیشتر است. موتورهای پرمصرف و قدیمی نه از نظر استانداردهای جهانی و نه از منظر توان مالی مصرفکننده پاسخگوی الزامات آینده نیستند بنابراین همانطور که قیمت سوخت، قطعات و هزینه نگهداری خودرو رو به افزایش است، موتورهای توربو و GDI میتوانند یک راهحل اقتصادی محسوب شوند، به شرط اینکه سوخت استاندارد در دسترس باشد.
در حالی که استاندارد جهانی برای بنزین مناسب توربو معمولاً اکتان ۹۵ یا بالاتر است، اختلاف کیفیت در نقاط مختلف کشور و عدم ثبات در پالایش و توزیع سوخت باعث شده موتورهای جدید نتوانند عملکرد واقعی خود را نشان دهند. نتیجه این تناقض، بیاعتمادی میان مردم و تکنولوژی و کند شدن روند توسعه است.
به بیان دیگر، تکنولوژی وارد شده اما زیرساخت زیربنایی آن فراهم نشده و این دقیقاً همان دوراهی صنعت خودرو است.
ایران در حال حاضر تجربه طراحی موتور را در کنار ظرفیت عظیم پالایشگاهی دارد و آنچه نیاز است، همگرایی و تصمیمگیری استراتژیک به جای حرکت های جزیره ای است. در این مسیر نخستین شرط و اقدام سرمایهگذاری برای تولید سوخت یورو ۵ و ۶ و همچنین اصلاح فرآیند پالایش و نظارت دقیق بر توزیع است. توسعه سیستماتیک فناوری های توربو و GDI نه با واردات محدود، بلکه با توسعه زنجیره مهندسی، تست و دانش فنی در داخل از دیگر ضرورت های صنعت خودرو است.
موتور توربو نیازمند نگهداری و سبک رانندگی متفاوتی است. تعویض بهموقع روغن، استفاده از سوخت مناسب و مراقبت از سیستم خنککاری از اصول حیاتی عملکرد این موتورهاست در غیر این صورت ادامه روند فعلی دو پیامد اصلی فرسودگی تکنولوژی زودتر از موعد و عقب ماندگی بیشتر در بازار جهانی را به همراه دارد.
بنابراین، تصمیم نهایی صنعت خودرو تنها یک انتخاب تکنیکی نیست بلکه یک انتخاب استراتژیک درباره آینده صنعتی کشور است.
فناوری موتورهای توربو وGDI برای صنعت خودرو ایران یک انتخاب لوکس نیست، بلکه ضرورت بقای صنعتی است. اما این فناوری بدون سوخت باکیفیت امکان شکوفایی ندارد. امروز ایران در نقطهای ایستاده که دو راه پیشرو دارد. یا با سرمایهگذاری در کیفیت سوخت و تکنولوژی، وارد دوره جدیدی از بهرهوری و رقابت شود، یا با ادامه وضع موجود، هزینههای بیشتر و عقبماندگی عمیقتر را تجربه کند.
مسئله ساده است اما تصمیم سخت. صنعت خودرو باید انتخاب کند که بازیگری فعال در آینده باشد یا تنها یک نظارهگر؟
