به گزارش خبرنگار خودروکار، از اوایل دهه 1380 شمسی و پیرو گفت و گو پیرامون اسقاط خودروهای فرسوده، کمیته کلاسیک فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی طرحی را به پلیس راهور تقدیم کرد که با عنوان طرح صیانت از خودروهای تاریخی شناخته می شود.
با وجود آن که نمونه های مشابه این طرح سال های دراز است که در کشورهای مطرح چون آمریکا و آلمان اجرا می شود اما نکاتی چون طی روال اداری بسیار طولانی، عدم هماهنگی میان ارگان های مربوط، ایرادات بسیار وارده بر این طرح و البته بومی سازی آن ویژه کشور ایران موجب شد که این طرح برای سالیان دراز به تعویق بی افتد. این طرح برای اولین بار سال 1389 تصویب شد اما به دلیل نقاط ضعف بسیاری که به آن وارد بود بار دیگر در سال 95 مورد بررسی قررا گرفت و پس از حاشیه های بسیار (که بیان آن ها از حوصله این یادداشت خارج است) در حال حاضر در دست تایید نهایی است.
نگرانی همه مالکان خودروهای کلاسیک از مفاد این مصوبه است که در پیش نویس منتشر شده آمده بود. هرچند به گفته فدراسیون، این پیش نویس نهایی نبوده و بصورت غیر مجاز منتشر شده و فاقد ارزش بود، اما ذهنیتی که از آن برداشت می شود با آن پیش نویسی که در حال حاضر در دست بررسی است تفاوت چندانی نخواهد داشت و این به معنای اعمال جبر سنگین بر مالک خودروهای کلاسیک خواهد بود.
در پیش نویسی که بصورت مجازی منتشر شد مفادی چون تردد محدود سالیانه خودرو، ممنوعیت اعمال تغییرات در خودرو خارج از اصالت اولیه، خرید و فروش تحت نظارت کارگروه مربوط و مواردی این چنین به چشم می خورد و انتظار می رود همین مفاد مشابه، نهایتا با کمی تغییر در جزئیات به تایید ارگان های مربوط برسد.
اگرچه در راستای این طرح بسیاری از خودروهای ارزشمندی که به دلیل نداشتن پلاک ملی، خاک می خوردند؛ بار دگر احیا می شوند اما با این اوصاف باید دید آیا همه مالکان خودروهای کلاسیک تمایل به دریافت این پلاک تاریخی محدود کننده را خواهند داشت؟ تبعات اجرای این طرح و تاثیر آن بر بازار خودروهای کلاسیک (و یا صرفا قدیمی) چه خواهد بود؟ درصورتی که شخصی از دریافت این پلاک سر بازبزند، چه بر سر خودرو او خواهد آمد؟
خودروکار در آینده نزدیک همزمان با انتشار آئین نامه نهایی طرح صیانت از خودروهای تاریخی به بررسی دقیق تر این طرح و تبعات آن خواهد پرداخت.
خبرنگار خودروکار: مصطفی انیسی
انتهای پیام/