سهم ناچیز قطعه سازان از قراردادهای خودرویی

به گزارش خبرنگار خودروکار، در میانه‌سال 1394 بود که ایران و 1+5 به برجام دست پیدا کردند تا تحریم‌های اعمال‌شده بر ایران رفع شود و از سوی دیگر راه سرمایه‌گذاری به ایران بیش از گذشته روشن‌تر شود.
 
در قدم‌های اولیه خودرویی‌ها به بازار ایران بازگشتند، خودرویی‌هایی که درگذشته نیز همکاری مشترک با خودروسازان ایران داشتند، این بازگشت به امضای قراردادهای پژو-ایران‌خودرو، رنو-سایپا و سیتروئن-سایپا منجر شد.
 
اما تفاوت عظیم در بازگشت خودروسازان جهانی به بازار ایران تعیین چارچوب‌های خاص از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت برای امضای قراردادهای همکاری بود که در این میان مهم‌ترین قسم امضای قراردادهای همکاری‌های خودرویی انتقال دانش فنی و داخلی سازی خودروها است، که هر دو موضوع منجر به ارتقا کیفیت قطعه و قطعه‌سازی کشور می‌شود.

حال باگذشت زمان، دو محصول پژو 2008 و رنو ساندرو از خط تولید شرکت‌های ایرانی خارج‌شده و جای سؤال دارد که قطعه سازان ایران تا چه میزان در این مشارکت حضور دارند؟

در این رابطه رضا رضایی-دبیر انجمن قطعه سازان در گفت‌وگو با خبرنگار خودروکار، اظهار کرد: در پسابرجام شرکت‌های مختلف خودرویی برای همکاری‌های مشترک به ایران سفر دارند که مشارکت‌های خودرویی را به همراه داشته است.

او افزود: در قراردادهای پژو قطعه سازان آن‌چنان اطلاعاتی نداشتند که وزارت صنایع اعلام کرد باید داخلی سازی با 40 درصد انجام شود و در این زمینه پژو قطعه سازان را از سال گذشته ممیزی کرد و برای توسعه قطعه سازانی که 50 درصد نمره قبولی را دریافت کردند، برنامه‌ای را تدوین و ارائه کرده است.

دبیر انجمن قطعه سازان تأکید کرد: شرکت ایکاپ برای آنکه داخلی سازی 40 درصدی محصول پژو و ایران‌خودرو را پیگیری کند، با بیش از 65 قطعه ساز که به تائید پژو رسیده‌اند، وارد مذاکره شده است.

او خاطرنشان کرد: پیش‌بینی می‌شود با امضا و اجرای قرارداد قطعه سازان محصول پژو که در ایران‌خودرو تولید می‌شود تا پایان سال آینده به داخلی سازی 30 درصدی برسد.

رضایی تأکید کرد: اطلاعات فنی در اختیار ایکاپ قرار داده‌شده و از طریق این شرکت اطلاعات موردنظر به‌صورت کامل در اختیار قطعه سازان قرار می‌گیرد که در آمادگی قطعه ساز تأثیر بسزایی دارد.

او بیان کرد: قطعه سازان در سال‌های اخیر با مشکلات اقتصادی دست‌وپنجه نرم کرده‌اند و این موضوع از سرمایه‌گذاری و توسعه فعالیت قطعه سازان جلوگیری کرده که توان آن‌ها را در تولید و قالب‌سازی قطعات جدید تضعیف کرده و اگر کمک‌های دولتی وجود نداشته باشد، قطعه‌سازی محصولات قراردادهای اخیر خودرویی تنها توسط چند شرکت انجام خواهد شد.

رضایی در انتها با اشاره به اینکه امید است قطعه سازان با تکیه بر برنامه 1404 محصولات خود را برای بازارهای داخلی و صادراتی تولید کنند، گفت: اگر تیراژ خودروهای تولید مشترک کمتر از 50 هزار دستگاه باشد، قطعه‌سازی بدون کمک‌های دولتی و شرکت‌های خودروسازی صرفه اقتصادی ندارد و قطعه سازان توان تولید قطعه ندارند.

همچنین محمدرضا نجفی منش-کارشناس صنعت خودرو در این رابطه گفت: قطعه سازان فعالیت‌های مرتبط با قراردادهای اخیر خودرویی را آغاز کرده‌اند اما نمی‌توان قضاوت قابل‌قبولی از فعالیت‌های قطعه‌سازی ارائه کرد.

او افزود: جهت‌گیری فعالیت‌های قطعه‌سازی در مسیر درست برای داخلی سازی قابل‌قبول، قرارگرفته و این در حالی است که فعالیت‌ها در این زمینه با تحرک کندی انجام می‌شود.

این کارشناس صنعت خودرو در رابطه با معوقات خودروسازان به قطعه سازان و تأثیر آن بر فعالیت قطعه سازان، گفت: حجم بدهی خودروسازان به قطعه سازان از گذشته کم نبوده اما آتش‌سوزی کروز بر انباشت بدهی سایپا به قطعه سازان بی‌تأثیر نبوده است.

او بیان کرد: مشکلات قطعه سازان در رابطه با انباشت طلب، بیمه و مالیات بسیار است و باید دولت و بانک‌ها برای کمک به قطعه سازان وارد عمل شوند.

با این تفاسیر به نظر می‌رسد داخلی سازی خودروهای قراردادهای اخیر آن‌طور که باید عملیاتی نشده و راه زیادی تا داخلی سازی 40 درصدی محصولاتی همچون پژو، ساندرو و هیوندای باقی‌مانده است و در بهترین حالت انتهای سال آینده داخلی سازی به حدود 30 درصد برسد.

انتهای پیام/