به گزارش خبرنگار خودروکار، طبق آمار اعلامی شش درصد خودروها را دو ستاره ها، 29 درصد آنها را سه ستاره ها و حدود یک درصد باقیمانده را نیز محصولات 4 ستاره تشکیل داده اند. بنابراین در کل صنعت خودرو ایران (در حوزه محصولات سواری) تنها هفت درصد آنها کیفیتی متوسط و متوسط رو به بالا دارند و 93 درصد باقیمانده محصولاتی کم کیفیت به شمار می روند.
این موضوع برای خودروسازی ایران با وجود نیم قرن عمر، به هیچ وجه خوشایند نبوده و این وسط، مشتریان نیز در این سال ها از بابت سطح کیفی نامناسب خودروها متضرر شده اند. نگاهی به خودروهای حال حاضر تولید کشور نشان می دهد بیشتر آنها (از جنبه تیراژ) قدیمی بوده و بنابراین طبیعی است کیفیت مناسبی نداشته باشند.
خودروهایی مانند پراید و پژو 405 و حتی سمند و پژو 206 را که در حال حاضر بیشترین حجم از سبد تولیدات خودروسازی کشور را به خود اختصاص داده اند، نمی توان محصولاتی شایسته صنعت خودرو ایران و مشتریان داخلی دانست. با این خودروهای قدیمی و بعضا کم کیفیت، نه می توان مشتریان داخلی را راضی کرد و نه صادرات خاصی داشت، بنابراین می طلبد که خودروسازان داخلی به سراغ طراحی محصولات جدید و جایگزینی آنها با خودروهای قدیمی بروند.
در این شرایط بدون شک فرصتی که توافق هسته ای و برجام در اختیار خودروسازی ایران گذاشته، راه را برای مشارکت های بین المللی هموار و بنابراین امکان جذب تکنولوژی و دانش فنی روز فراهم آمده است.
به عبارت بهتر، با توجه به اینکه خودروسازان امکان همکاری مشترک با شرکت های خارجی را پیدا کرده اند، حالا می توانند محصولات با کیفیت تر و به روزتری را تولید و آنها را به بازار کشور و حتی بازارهای منطقه عرضه کنند.
البته اگر خودروسازان بتوانند با استفاده از فرصت برجام، با شرکت های مهندسی و طراحی نیز ارتباط برقرار کرده و توان طراحی خود را بالا ببرند، گامی عمیق در راه خودروساز شدن (به معنای واقعی) و نه مونتاژکاری، بر خواهند داشت.
انتهای پیام/