خودروکار گزارش می دهد؛
سرایت قهر صنعت و دانشگاه به داخلی سازی/ وقتی میزهای تعمیق ساخت داخل به دانشگاه راه نیافت
در حالی دومین میز تخصصی تعمیق ساخت داخل با حضور تعدادی از کارشناسان صنعت خودرو و قطعه سازان طرف قرارداد وارد فاز اجرایی شده که دانشگاهیان معتقدند در فاز نخست این اقدام نیز از توان دانشگاه استفاده ای نشده است.
به گزارش خبرنگار خودروکار، ضعف ارتباط صنعت و دانشگاه مقوله تازه ای در صنعت نیست و صدای اعتراض دانشگاهی ها از صنعت همواره بلند بوده چرا که به اعتقاد آن ها با وجود توانمندی های موجود در این حوزه، تنها به دریافت نظرات تئوری از آن ها بسنده شده و هیچ اقدامی در جهت عملیاتی کردن ایده های ارایه شده انجام نمی شود که نمونه بارز آن، اجرای پروژه خودکفایی در ساخت قطعات خودرو است.
در این پروژه که به تازگی وارد دومین فاز اجرایی شده و به گفته مسئولان دولتی با تحقق میز پنجم امکان ساخت قطعات های تک در داخل کشور وجود خواهد داشت به طور قطع جای خالی دانشگاه بیشتر از هر زمان دیگری احساس می شود هرچند که در داخلی سازی برخی قطعات یک طرف قرارداد، دانشگاه است اما به اعتقاد فعالان این حوزه روند انجام شده تنها در حد حرف باقی مانده است.
آرش محبی نژاد، دبیر انجمن تخصصی صنایع همگن، نیرومحرکه و قطعه سازی در گفت و گو با خبرنگار خودروکار، با تاکید بر این که به طور قطع دانشگاه می تواند در این مسیر کمک کننده باشد به شرط آن که مشکلات صنعت را درک کند، می گوید: در همین حال صنعت نیز باید نسبت به تغییر فرهنگ خود مبنی بر استفاده از توان دانشگاه ،نخبگان و طراحان اقدام کند اما متاسفانه در دانشگاه این فرهنگ همکاری صنعتی وجود ندارد و از سوی دیگر دانشگاه ها نیز بیشتر به سمت دریافت پروژه های تحقیقاتی حرکت کرده اند و این امر باعث شده خروجی چندانی نداشته باشند.
وی می افزاید: به دلیل این رویکرد تا به امروز شاهد نبوده ایم که پروژه ای با ضمانت اجرایی از سوی دانشگاه عملیاتی شود مگر این که بودجه ای تحت عنوان تحقیق و توسعه که در همه کشورها وجود دارد و در حدود ۴ درصد درآمد حاصل از فروش خودروسازان بزرگ را شامل می شود ، پیش بینی شود تا امکان ریسک همکاری با دانشگاه را برای خودروساز و قطعه ساز افزایش دهد.
محبی نژاد ادامه می دهد: در این شرایط خودروساز این امکان را خواهد داشت که نسبت به استخدام نیروهای متخصص اقدام کند و حتی در صورت به نتیجه نرسیدن پروژه نیز نگرانی نداشته باشد چرا که هزینه های انجام شده در ردیف بودجه تحقیق و توسعه محسوب می شود.
این قطعه ساز با بیان این که در دنیا این دست از همکاری ها مشمول مشوق های مالیاتی و دولتی می شود در حالی که در کشور ما این بودجه به دهم درصد هم نمی رسد، تصریح می کند: هم اکندن چرخه معیوبی شکل گرفته زیرا از آن جا که خودروسازان در حاشیه زیان قرار دارند حاضر به هزینه کرد در این زمینه نیستند و این امر باعث می شود نتوانیم با استانداردهای جهانی کار کنیم و عمق ساخت داخل بالا نیز محقق نشود در همین حال نبود تیراژ اقتصادی نیز مزید بر علت شده چرا که به طور قطع با کاهش تیراژ تولید، توجیه ساخت داخل نیز کمرنگ می شود. بنابراین این موارد نظام به هم پیوسته ای است که با حرکتی که آغاز شده امیدواریم بستری برای حل مشکلات و تحول این صنعت فراهم شده و ارتباط صنعت و دانشگاه پررنگ شود.
این اظهارات در حالی مطرح شده که ابوالفضل خلخالی، دانشیار دانشکده مهندسی خودرو چندی پیش در گفت و گو با خبرنگار خودروکار از روند فعالیت های انجام شده در زمینه داخلی سازی بدون استفاده از توان و همکاری دانشگاه های گله کرده بود. به اعتقاد او آنچه در ابتدای این پروژه عنوان شود با واقعیت فاصله زیادی داشته است.
انتهای پیام/
در این پروژه که به تازگی وارد دومین فاز اجرایی شده و به گفته مسئولان دولتی با تحقق میز پنجم امکان ساخت قطعات های تک در داخل کشور وجود خواهد داشت به طور قطع جای خالی دانشگاه بیشتر از هر زمان دیگری احساس می شود هرچند که در داخلی سازی برخی قطعات یک طرف قرارداد، دانشگاه است اما به اعتقاد فعالان این حوزه روند انجام شده تنها در حد حرف باقی مانده است.
آرش محبی نژاد، دبیر انجمن تخصصی صنایع همگن، نیرومحرکه و قطعه سازی در گفت و گو با خبرنگار خودروکار، با تاکید بر این که به طور قطع دانشگاه می تواند در این مسیر کمک کننده باشد به شرط آن که مشکلات صنعت را درک کند، می گوید: در همین حال صنعت نیز باید نسبت به تغییر فرهنگ خود مبنی بر استفاده از توان دانشگاه ،نخبگان و طراحان اقدام کند اما متاسفانه در دانشگاه این فرهنگ همکاری صنعتی وجود ندارد و از سوی دیگر دانشگاه ها نیز بیشتر به سمت دریافت پروژه های تحقیقاتی حرکت کرده اند و این امر باعث شده خروجی چندانی نداشته باشند.
وی می افزاید: به دلیل این رویکرد تا به امروز شاهد نبوده ایم که پروژه ای با ضمانت اجرایی از سوی دانشگاه عملیاتی شود مگر این که بودجه ای تحت عنوان تحقیق و توسعه که در همه کشورها وجود دارد و در حدود ۴ درصد درآمد حاصل از فروش خودروسازان بزرگ را شامل می شود ، پیش بینی شود تا امکان ریسک همکاری با دانشگاه را برای خودروساز و قطعه ساز افزایش دهد.
محبی نژاد ادامه می دهد: در این شرایط خودروساز این امکان را خواهد داشت که نسبت به استخدام نیروهای متخصص اقدام کند و حتی در صورت به نتیجه نرسیدن پروژه نیز نگرانی نداشته باشد چرا که هزینه های انجام شده در ردیف بودجه تحقیق و توسعه محسوب می شود.
این قطعه ساز با بیان این که در دنیا این دست از همکاری ها مشمول مشوق های مالیاتی و دولتی می شود در حالی که در کشور ما این بودجه به دهم درصد هم نمی رسد، تصریح می کند: هم اکندن چرخه معیوبی شکل گرفته زیرا از آن جا که خودروسازان در حاشیه زیان قرار دارند حاضر به هزینه کرد در این زمینه نیستند و این امر باعث می شود نتوانیم با استانداردهای جهانی کار کنیم و عمق ساخت داخل بالا نیز محقق نشود در همین حال نبود تیراژ اقتصادی نیز مزید بر علت شده چرا که به طور قطع با کاهش تیراژ تولید، توجیه ساخت داخل نیز کمرنگ می شود. بنابراین این موارد نظام به هم پیوسته ای است که با حرکتی که آغاز شده امیدواریم بستری برای حل مشکلات و تحول این صنعت فراهم شده و ارتباط صنعت و دانشگاه پررنگ شود.
این اظهارات در حالی مطرح شده که ابوالفضل خلخالی، دانشیار دانشکده مهندسی خودرو چندی پیش در گفت و گو با خبرنگار خودروکار از روند فعالیت های انجام شده در زمینه داخلی سازی بدون استفاده از توان و همکاری دانشگاه های گله کرده بود. به اعتقاد او آنچه در ابتدای این پروژه عنوان شود با واقعیت فاصله زیادی داشته است.
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
