شکست سیاستگذاری نمایشی خودرو
به گزارش خودروکار - جمعی از واردکنندگان و مونتاژکارانی که در پی سیاست‌های حمایتی دولت سیزدهم اقدام به واردات یا تولید خودروهای برقی کردند، اکنون به صراحت اعلام می‌کنند که این محصولات به دلیل نبود تقاضای کافی، در انبارها رسوب کرده و بلااستفاده باقی مانده‌اند.
دولت سیزدهم با تبلیغات گسترده و همچنین سیاست‌های حمایتی از تولید و واردات خودروهای برقی، ورود این محصولات به بازار خودروی کشور را گامی در مسیر تحول صنعت خودرو عنوان کرد؛ اما حالا بسیاری از واردکنندگان و مونتاژکاران همان خودروها از واقعیتی متفاوت سخن می‌گویند.
آن‌ها اذعان می کنند که خودروهای برقی بدون تقاضا مانده‌اند و در انبارها خاک می‌خورند. این اظهارات، نشانه‌ای روشن است از شکاف عمیق میان سیاستگذاری روی کاغذ و شرایط واقعی بازار؛ به خصوص اینکه قیمت پایین خودروهای برقی در بازار نسبت به نمایندگی‌ها نیز نشانه مشخصی مبنی بر نبود تقاضای این نوع محصولات است.
در صنعت خودروی ایران، اتخاذ سیاست‌های ناپایدار و جزیره‌ای به امری رایج تبدیل شده‌اند؛ تصمیماتی که نه بر مبنای یک نقشه راه مشخص یا استراتژی خودرویی، بلکه بر پایه سلایق مقطعی و دیدگاه‌های شخصی برخی سیاست‌گذاران اتخاذ می‌شوند.
همین بی‌ثباتی در تصمیم‌گیری‌ها، موجب سردرگمی فعالان صنعت و بی‌اعتمادی بازار شده است؛ عاملی که بارها مسیر توسعه را منحرف و فرصت‌های سرمایه‌گذاری را بی‌ثمر کرده است.
در حوزه خودروهای پاک نیز سیاستگذار خودرویی دولت سیزدهم بدون در نظر گرفتن زیرساخت ها و استراتژی مشخص، اصرار زیادی به توسعه این نوع محصولات در کشور داشت؛ تا جایی که حتی مسیر ورود خودرو را تغییر و ارز تخصیصی به واردات را به واردکنندگان و مونتاژکاران محصولات برقی اختصاص داد.
حالا خودروهای برقی علی‌رغم تعرفه پایین‌تر و تبلیغات پر زرق و برق، در انبار واردکنندگان و خودروسازان مونتاژی خاک می‌خورند که این معضل، خود گویای شکاف عمیق بین سیاستگذاری روی کاغذ و واقعیت‌های بازار است.
در مورد دلایل عدم موفقیت محصولات برقی در بازار خودروی کشور زیاد اظهار نظر شده؛ اما آنچه سیاستگذار باید از آن درس بگیرد این است که بازار واقعی با سیاستگذاری تبلیغاتی همخوانی ندارد.
تصمیم‌سازان در تبلیغات، بسیار تاکید می کنند که «تعرفه‌ها را کاهش دادیم تا خودروهای برقی وارد و تحول ایجاد شود.» اما در کف بازار، همان خودروها روی دست واردکننده مانده، چون خریدار صرفه‌ای در خرید آن نمی‌بیند.
از سوی دیگر این انتظار از سیاست‌گذارمی رود که لااقل تحلیل جامعی از بازار داشته باشد و بعد از آن، تمام هزینه ها را صرف ایده خود کند، این در شرایطی است که سیاستگذار دولت سیزدهم بدون سنجش ظرفیت خرید، بدون اطلاع از زیرساخت‌های شهری و بدون تحلیل رفتار مصرف‌کننده، تصمیم به واردات خودرو برقی گرفت که نتیجه‌اش انبارهای پر و بازار خالی ازاین نوع محصولات است؛ اما خودروهای برقی یک تجربه دیگر نیز در دل خود داشت و اینکه مونتاژکاران صرفاً واردکننده‌های بی‌برنامه‌اند، نه توسعه‌دهندگان فناوری.
دنیای اقتصاد
