برای همین است که تیمی از محققان از کمپانی قطعه سازی کانتیننتال و شرکت های تایرسازی دور هم جمع شده اند و در حال کار کردن روی قطعاتی هستند که ترکیبی از لاستیک و مدارهای الکترونیکی است.
پروژه ای به نام «سنس آی سی» SenseIC در حال تست فناوری هایی است که تلفیق یا ترکیبی از فناوری های حسگر با مدارهای الکترونیکی چاپی در شلینگها لاستیکی است.
وزارت آموزش و تحقیقات فدرال آلمان در حال جذب سرمایه برای اجرای یک برنامه 3ساله است. در پایان این دوره، شرکای مختلف باید نتیجه ای ارائه کنند که با عنوان demonstrator یا نشانگر نمایشگر شناخته می شود. این محققان، در حال کار کردن روی مایعی هستند که از این شلنگ می گذرد و نقش نشانگر یا نمایشگر را ایفا می کند. محل پژوهش آنها در مرکز کانتیننتال برای فناوری های چاپی کارکردی Functional Printing Technologies در فرایبرگ Freiburg است. پروژه ی «سنس آی سی» SensIC کمپانی های مختلف و دانشگاه های متعددی در جنوب غربی آلمان را گرد هم آورده که هر یک از آنها در بخش خاصی از این پروژه تخصص ویژه دارند. کانتیننتال وظیفه ی چاپ کارکردی لاستیک و سامانه ی یکپارچه سازی حسگر و به طور کلی هماهنگی کل پروژه را برعهده دارد.
تیم ولفر Tim Wolfer مهندس مکانیک و مدیر پروژه کانتیننتال می گوید: «امروزه، محصولات لاستیکی فقط کاربرد مکانیکی دارند و در آن ها مدارهای الکترونیکی به کار نرفته است. یکی از نیازهای ما این است که از وضعیت قطعات و میزان فرسودگی و خوردگی آنها باخبر باشیم و بدانیم طول عمر آنها چقدر است و در چه زمانی به پایان می رسد.»
با توجه به این که امکان افزودن یا یکپارچه سازی مدارهای الکترونیکی چاپ به برخی از قطعات وجود دارد، کمپانی های آلمانی امید بسته اند که از این فناوری به شکل بهینه بهره برداری کنند. در حال حاضر شلنگ ها، تایرها، فنرهای بادی و غیره بیشترین استفاده از این پروژه را خواهند برد که فقط چند مثال از پتانسیل عظیمی است که این فناوری جدید در آینده خواهد داشت.
در حال حاضر داده های بسیار ارزشمندی از قطعات مختلف خودرو پردازش و ذخیره می شوند که تایرها جزو این قطعات نیستند. ولفر در این باره می گوید: «هدف اصلی رصد و مونیتور کردن قطعات از طریق حسگرها است. خود محصول باید بتواند وضعیت خود را مشخص کند. اگر دما به بیش از حد طاقت آن قطعه رسیده باید هشدار بدهد. یا آن که اگر فشار بار قطعه ای بیش از طاقت آن است باید راننده از آن مطلع شود.» در حال حاضر این که قطعه ای چقدر عمر می کند، در حد حدس و گمان مکانیک و تعمیرکار است. با به کار گیری این فناوری، تعمیر و نگهداری از خودرو هوشمندتر می شود. ضمن آن که علاوه بر ایجاد ایمنی بالاتر، از تعویض بی جا و بی موقع هم صرفه جویی خواهد شد. چه بهتر خود قطعات به ما بگویند چه زمانی موقع عوض کردن آنها رسیده است.
در حال حاضر این پروژه در ابتدای راه است و تا حصول نتیجه به زمان زیادی نیاز است. تولید انبوه قطعات تفاوت زیادی به تولید یک قطعه در مرکز تحقیقات دارد و معمولاً خیلی از ایده های خوب برای رسیدن به خط تولید نیاز به گذراندن مراحل طولانی و تست های متعدد دارند.
منبع: سایپانیوز
انتهای پیام/