وی افزود: همه این راهها مسکنهایی هستند که میخواهند درد را در مدت زمانی تسکین دهند. در صورتی که درد خودروسازی عمیقتر از اینها است. باید مسائلی مانند ارتباط آزاد با دنیا، مشکلات بینالمللی و ...حل شود تا خودروسازان بتوانند سرمایهگذاری جذب کنند. ضمن اینکه حتی این موارد هم نهایتا تاثیر ۳۰ درصدی دارد و ۷۰ درصد آن مربوط به مدیریت داخلی است.
این کارشناس حوزه خودرو در ادامه اضافه کرد: بنابراین من فکر میکنم که اگر این طرح به درستی اجرا شود میتواند تاثیر داشته باشد اما تاثیر آن چندان نخواهد بود و برای تغییرات اصلی باید به دنبال فاکتورهای دیگر بود. جدا از اینکه خودروسازان تا چه اندازه میتوانند از سازوکار بورس استفاده کنند، مساله ثبات در بورس هم حائز اهمیت است.
وی با اشاره به مشکلات ارزی خودروسازان گفت: این راه حلها نمیتواند تاثیر چندانی روی وضعیت خودروسازان ما بگذارد. با فرض اینکه تامین مالی هم صورت گرفت. خودروسازان، ارز برای تامین قطعه یا دیگر مسائل ندارند، آن را چه کسی میخواهد حل کند؟ بسیاری از قطعات مورد نیاز خودروسازان وارداتی است، آیا این مشکل هم قرار است در بورس حل شود؟
صدرایی افزود: برای حل مشکلات خودروسازی باید مشکل تحریمها حل شود تا بتوان تامین قطعه کرد. حتی در صورت تامین ارز برای شرکتها هم تامین قطعه با مانع مواجه است چراکه تحریمها اجازه خرید و واردات قطعه را نمیدهند. بنابراین ابتدا باید مشکل تحریمها حل شود.
این کارشناس حوزه خودرو خاطرنشان کرد: مشکل آنقدر بزرگ است که بخش کوچکی از آن مربوط به تامین مالی میشود. اما سوالات مهمی وجود دارد که باید در مورد آنها پرسید اول اینکه این بورس تا چه اندازه ثبات دارد؟ سلامت آن به چه صورت است؟ بورس هم برآیندی از وضعیت اقتصادی جامعه است. وقتی اقتصاد یک کشور در وضعیت بیثباتی است و حتی در آستانه نوعی فروپاشی میتواند کمککننده باشد؟ در چنین وضعیت اگر رشدی هم وجود داشته باشد به طور تصنعی است، همانطور که سال گذشته به طور تصنعی روند رشد را در بورس دیدیم و تاثیرات سو آن را هم شاهد بودیم. وضعیت امسال نسبت به سال گذشته بدتر هم شده است، بنابراین استفاده از سازوکار بورس نمیتواند راهحل بلندمدتی باشد و باید به مسائلی مانند تحریمها، مدیریت داخلی، ساختار فرسوده تولید و... اندیشید.
منبع: ایلنا