موزه یا بازیافت/ جای برخی از خودروها در دل است نه در گاراژ
اسطوره ای ترین خودرو کمپانی فورد، مدل «هات راد »1932 این ماه در حراجی مکوم ایندی در معرض فروش قرار خواهد گرفت. هات راد، در آمریکا مفهوم مسابقه سرعت و شتاب را به ذهن متبادر می کند و مجله ای با همین نام از سال 1948 منتشر می شود.
به گزارش خودروکار، برخی از خودروها از همان بدو تولد در خط تولید، کلاسیک می شوند. یعنی کسی دل آن را ندارد که این خودرو را به مرکز بازیافت بفرستد بلکه جای این خودروها در موزه ها و پارکینگ کلکسیونرها و اغراق نیست اگر گفته شود جای برخی از آنها در دل هواداران تعصبی است. باور ندارید؟ شاهد آن خودروی فورد مدل A سال 1932 است که هفته آینده (10 جولای) در مکوم ایندی در معرض فروش قرار می گیرد.
برای برخی از خودرودوستان که از قضا به مسابقه خودرو هم علاقه دارند نام این خودرو با هات راد و مجله «هات راد» گره خورده است. این رودستری که در تصویر می بینید و در کنار بدنه آن تصویر یک شعله هم دیده می شود، در اصل متعلق به دورانی است که این مسابقه های شتاب و سرعت در آمریکا شکل گرفت.
تام مکمولن Tom McMullen، اول بار این فورد مدل A هات راد را در سال 1958 خرید که 8 سیلندر با گنجایش 283 اینچ مکعب داشت اما بلافاصله موتور آن را با قوای محرکه کاربراتوری 8 سیلندر شوی Chevy [مخفف شورولت] با گنجایش 352 سی سی کرد. بر اساس قانون نانوشته مسابقات شتاب و سرعت هات راد، «بیشتر هیچ وقت کافی نیست» مکمولن یک سوپرشارژر GMC 4:71 به اضافه یک مخزن سوخت آلومنیمی معروف به مون آیز هم به آن اضافه کرد.
در سال 1963، مجله هات راد عکسی را از این خودروی کلاسیک فورد رودستر روی جلد خود منتشرکرد که آن شعله را هم داشت. این مجله خودرویی با این عکس فورد، گویی همان کاری را می کرد که یک مجله سینمایی با عکس مرلین مونرو با لباس سفید روی جلد می کرد.
مکمولن این خودرو را تا حد آستانه محدودیت هایش می راند طوری که در 1964 با سرعت 167 مایل در ساعت به لقب «پرسرعت ترین خودروی خیابانی» دست یافت. بعد از یک دهه ثبت رکورد و چاپ شدن عکس هایش در مجله، در سال 1970 به مبلغ 5000 دلار فروخته شد. مکمولن از فروش این خودرو هب عنوان بزرگترین اشتباه زندگی اش یاد کرده است. وی در سال 1995 در سانحه هوایی جان خود را از دست داد.
برایان برنان، سردبیر مجله «استریت راددر» Street Rodder از این خودرو تحت عنوان «معروف ترین خودروی هات راد تمام اعصار و ادوار» یاد کرده است.
در دهه 2000 این خودرو به طور کامل بازسازی شده و به شرایط 1963 خود بازگشته است. حتی شعله های دو طرف بدنه نیز احیا شده اند.
حالا باید دید کدام هوادار متعصب و با چه قیمتی این خودرو کلاسیک را به گاراژ منزل خود خواهد برد.
برای برخی از خودرودوستان که از قضا به مسابقه خودرو هم علاقه دارند نام این خودرو با هات راد و مجله «هات راد» گره خورده است. این رودستری که در تصویر می بینید و در کنار بدنه آن تصویر یک شعله هم دیده می شود، در اصل متعلق به دورانی است که این مسابقه های شتاب و سرعت در آمریکا شکل گرفت.
تام مکمولن Tom McMullen، اول بار این فورد مدل A هات راد را در سال 1958 خرید که 8 سیلندر با گنجایش 283 اینچ مکعب داشت اما بلافاصله موتور آن را با قوای محرکه کاربراتوری 8 سیلندر شوی Chevy [مخفف شورولت] با گنجایش 352 سی سی کرد. بر اساس قانون نانوشته مسابقات شتاب و سرعت هات راد، «بیشتر هیچ وقت کافی نیست» مکمولن یک سوپرشارژر GMC 4:71 به اضافه یک مخزن سوخت آلومنیمی معروف به مون آیز هم به آن اضافه کرد.
در سال 1963، مجله هات راد عکسی را از این خودروی کلاسیک فورد رودستر روی جلد خود منتشرکرد که آن شعله را هم داشت. این مجله خودرویی با این عکس فورد، گویی همان کاری را می کرد که یک مجله سینمایی با عکس مرلین مونرو با لباس سفید روی جلد می کرد.
مکمولن این خودرو را تا حد آستانه محدودیت هایش می راند طوری که در 1964 با سرعت 167 مایل در ساعت به لقب «پرسرعت ترین خودروی خیابانی» دست یافت. بعد از یک دهه ثبت رکورد و چاپ شدن عکس هایش در مجله، در سال 1970 به مبلغ 5000 دلار فروخته شد. مکمولن از فروش این خودرو هب عنوان بزرگترین اشتباه زندگی اش یاد کرده است. وی در سال 1995 در سانحه هوایی جان خود را از دست داد.
برایان برنان، سردبیر مجله «استریت راددر» Street Rodder از این خودرو تحت عنوان «معروف ترین خودروی هات راد تمام اعصار و ادوار» یاد کرده است.
در دهه 2000 این خودرو به طور کامل بازسازی شده و به شرایط 1963 خود بازگشته است. حتی شعله های دو طرف بدنه نیز احیا شده اند.
حالا باید دید کدام هوادار متعصب و با چه قیمتی این خودرو کلاسیک را به گاراژ منزل خود خواهد برد.
منبع: سایپانیوز
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
