خودروکار بررسی کرد
موتور ملی سیاست مداران فرانسوی را رام می کند؟
همزمان با تولید روزانه ۲۰۰ دستگاه رنو در پارس خودرو به واسطه ترخیص قطعات باقی مانده در گمرکات، این پرسش مطرح می شود که آیا می توان به تولید دوباره رنو در کشور با تکیه بر جایگزینی موتور EF7 امیدوار بود؟
به گزارش خبرنگار خودروکار، هم اکنون گروه خودروسازی سایپا بیش از ۴۰ هزار تعهد در محصولات رنو دارد که طرح های جایگزین و همچنین آغاز دوباره و محدود رنو نیز نمی تواند این تعهدات را پوشش دهد بر این اساس تولید ال ۹۰ با موتور EF7 در دستور کار قرار گرفت که هرچند زمان زیادی تا اجرایی شدن آن نیاز است اما می تواند تا اندازه ای از عطش بازار کاسته و پنجر به تعدیل قیمت این خودروی پرطرفدار در بازار شود.
هرچند انتقادهای زیادی به این اقدام وارد بود اما نگاهی کلی نشان می دهد که نه تنها نفع مشتریان در این تغییرات است بلکه این امر می تواند تااندازه زیادی در افزایش توان داخلی سازی و تقویت اعتماد به نفس سازندگان داخلی تاثیرگذار باشد.
امیرحسن کاکایی، عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران در گفت و گو با خبرنگار خودروکار با اشاره به طراحی موتور EF7 با همکاری آلمانی ها، می گوید: هم اکنون بر روی این موتور چند ویرایش مختلف از جمله ویرایش دیزلی با حجم مختلف طراحی شده و ایران در این زمینه حرفه ای بوده و این‌مزیت را داریم که موتور را طراحی کرده و بسازیم.
وی می افزاید: آن چه اکنون در ال ۹۰ در حال انجام است، اعمال تغییراتی برای جاگذاری موتور است تا مکانیزم ها با یکدیگر همخوانی داشته باشند.
این کارشناس صنعت خودرو با بیان این که پس از خروج رنو از ایران و عدم ارایه فناوری تولید موتور، تلاش برای انجام تغییرلت آغاز شده است، تصریح می کند: پلتفرم ال 90 قابلیت خوبی دارد و به لحاظ ابعاد، توان و گشتاور نزدیک به خودرویی است که موتور EF7 برروی آن سوار می شود بنابراین می تواند جایگزین خوبی باشد.
کاکایی با تاکید بر این که در زمان تحریم ها باید از آن چه در دسترس است به درستی استفاده کرد، اظهار می کند: نگاهی به تجربه خودروسازان بزرگ نیز نشان می دهد که آن ها با در اختیار داشتن چند مدل پلتفرم و موتور و سوار کردن این ها در حالت های مختلف نسبت به تولید خودروی جدید اقدام می‌کنند بنابراین از آن جا که این موتور پایه خوبی به شمار می رود، منطقی است که از داشته های آن در شکل های مختلف استفاده کنیم.
وی موتور EF7 را موتور به روزی می داند و می گوید: در حال حاضر خودروهای تولیدی ایران خودرو با این موتور، موفق به کسب استاندارد یورو 5 شده اند و بدون شک در ارتقای آن و استفاده از این موتور در ال ۹۰، به استاندارد یورو ۵ نیز تجهیز می شود.
استادیار دانشکده مهندسی خودرو در خصوص امکان استفاده از این موتور در سایر خودروهای رنو از جمله ساندرو و استپ وی نیز اظهار می کند: مساله ای به نام مالکیت معنوی در صنعت خودرو موضوع مهمی به شمار می رود چرا که اجازه تغییرات در خودروی تولیدی یک برند تنها در صورت کسب مجوز امکانپذیر است هرچند که در حال حاضر از نظر قانونی، مدیریتی و اقتصادی این موضوع امکانپذیر است اما نیاز به بررسی بیشتر دارد.
او ادامه می دهد: موتور EF7 پلاس نمونه ارتقا یافته این موتور است که توانایی بالایی دارد و تولید موتورهایی از این دست می تواند باعث افزایش تیراژ تولید موتور و کاهش هزینه های تولید شود که در درازمدت این تغییرات به صرفه خواهد بود.
وی در عین حال این اقدام را به نفع مشتریان می داند و می افزاید: در سال های گذشته بر روی ال 90 سرمایه گذاری و قطعات بدنه و داخلی آن در ایران تولید شده که با خروج رنو این امکانات غیرقابل استفاده باقی ماند که اجرای این کار به نفع مشتریانی که خودرو را ثبت نام کرده اما به خودروی خود نرسیده اند .
کاکایی یادآور می شود: این اقدام از نظر عملکردی نیاز به تغییراتی دارد و کار پیچیده ای بوده و نصب یک موتور بر روی خودروی جدید همراه با هزینه کالیبراسیون است تا مشتری احساس راحتی با خودرو داشته و مصرف سوخت و آلایندگی نیز استاندارد باشد
که حداقل از مرحله عملیات کالیبراسیون تا تولید، یک سال زمان نیاز است زیرا با تعویض موتور باید گیربکس خودرو هم تعویض شود که بر این اساس نیاز به یک بازطراحی در بخش نیرو محرکه خودرو وجود خواهد داشت.
این‌کارشناس صنعت خودرو تاکید می کند که این تغییرات به لحاظ عملکردی قابل حس نیست و حتی می توان امیدوار بود که به دلیل به روز بودن موتور، شاهد شتاب گیری بهتر نیز باشیم.
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
