وی در خصوص تصمیم دولت مبنی بر ادغام پنج بانک متعلق به نهادهای نظامی و انتظامی در بانک سپه گفت: دولت اگر میخواهد این کار را انجام دهد باید ابتدا درباره تراز نامه این بانکها شفاف سازی کند و اگر قرار است ضرر و زیان آنها در این ادغام جبران شود باید کاملاً مشخص کنند که از چه منبعی قرار است این هزینه را پرداخت کند. نباید ادغام بانکها همچون طرح ساماندهی مؤسسات اعتباری غیرمجاز از جیب دولت پرداخت شود.
خوانساری ادامه داد: مجلس 14 میلیارد دلار ارز به کالاهای اساسی اختصاص داده و انتظار میرود دولت مدیریت قیمت ارز را به نحوی انجام دهد که واقعیتهای بازار در نظر گرفته شود. ضمن آنکه یارانه نقدی به دهکهایی اختصاص یابد که مستحق آن باشند و در مجموع دولت به سمتی برود که شاهد یک اقتصاد سالم باشیم.
وی اظهار داشت: هم اکنون اقتصاد ایران گرفتار ارز چند نرخی است و متاسفانه همین موضوع منجر به شکلگیری رانت و فساد شده است. به نحوی که الان چهار نوع ارز وجود دارد که اقتصاد کشور را دچار مشکل کرده است. ما از دولت و بانک مرکزی تقاضا داریم با تکنرخی کردن ارز هرچه سریعتر شرایط رانت و فساد را از بین ببرد.
خوانساری تاکید کرد: دولت باید هرچه سریعتر در مورد حاملهای انرژی و بنزین تصمیمگیری کند و از هدر رفت منابع کشور جلوگیری کند.
در ادامه این جلسه، پدرام سلطانی نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران با اشاره به انتخابات اتاقهای بازرگانی سراسر کشور گفت: من امیدوارم دوره نهم اتاق شاهد اصلاح حکمرانی اقتصادی در کشور باشیم و حکمرانی عمومی در کشور نهادینه شود.
وی ادامه داد: ما هرچقدر تلاش کنیم یک بخشنامه و آییننامه را اصلاح کنیم وضع ما بهتر نمیشود زیرا 10 بخشنامه دیگر تولید خواهد شد. پس باید روش و رویکرد خود را اصلاح کنیم. آنچه در اتاق هشتم به اندازه مینیاتوری آن را به نمایش گذاشتیم باید در سطح نهادهای جامعه تکثیر شود و این گفتمان قدرت بگیرد.
وی افزود: ما کسانی هستیم که به اندازه خودمان تاثیرگذار بودیم و حالا باید این را به سایر قسمتهای جامعه پیوند بزنیم تا بتوان از پیچهای تند عبور کنیم. ما باید از فرصت نقدشوندگی استفاده کنیم و بدانیم آن افرادی که به کشور خدمت میکنند مسائل و مشکلات را میبینند، دلسوزانه، آشکارا و صریح بیان میکنند زیرا از نگفتن مشکلات سودی نخواهیم برد به جز آنکه در حاشیه امن قرار خواهیم گرفت.
سلطانی در خصوص میزان تحمل
نقدپذیری گفت: نقدنگاری و نقدگویی در سالهای اخیر افزایش یافته و افراد با
بیان صریحتر مسائل و مشکلات را بیان میکنند و مدارای بیشتری در رابطه با
گفته شدن نقد در جامعه وجود دارد اما هنوز نتوانستیم به مرحله نقدشوندگی و
نقدپذیری برسیم این یعنی جامعه ما نقد را بیان میکند و رسانهها آن را
مینویسد اما دستگاه مربوطه، دولت و سایر قوای مستقر در کشور گویا کمتر آن
را میشنوند و اثر نقد در عملکرد، حتی کمتر از میزان شنیده شدن است و این
یک آسیب و آفتی است که به جان جامعه ما افتاده است.
انتهای پیام/