نگاهی به سیر تحول تایر خودروها +تصاویر

اگر بخواهیم به سیر تحول چرخ در خودروها اشاره کنیم، می توان در تقسیم بندی کلی آنها را به چهار نوع چوبی، استیل، آلیاژی و بدون هوا تقسیم کرد و با روی کار آمدن چرخ های استیل، تایرها نیز که بایستی روی چرخ تعبیه می شدند تا عملکرد جابه جایی وسایل نقلیه را بهبود بخشند، رواج یافتند تا بخشی از چرخ خودرو باشند که خود به مرور زمان شاهد تحول بوده است. تایر، بخشی از بدنهٔ یک خودرو یا وسیلهٔ نقلیه دیگر است که با هدف محافظت از چرخ و عملکرد بهتر خودرو در زمانی که چرخ خودرو در تماس با زمین است به‌صورت حلقه بر دور چرخ  قرار گرفته است. تایرها ب با سطح زمین همواره در تماس اند و با کاستن از شدت ضربات ناشی از عوارض جاده و تحمل بار واردشده، حرکت چرخ و جابه‌جایی وسیلهٔ نقلیه را بسیار آسان می‌کند.

سیر تحول تایرها
می توان آغاز روی کار آمدن تایر را در قرن 19 و لاستیک هایی دانست که بر روی  چرخ های چوبی و فلزی درشکه ها قرار می گرفتند تا از سواری خشک و خشن جلوگیری کند اما لاستیک های آن زمان  تحت تاثیر آب و هوا و فصول سرد و گرم کارایی خود را از دست می دادند و عملا بی تاثیر می شدند.

در اواسط قرن 19 بود که فردی به نام چارلز گودیر موفق به ساخت لاستیک‌هایی شد که بستر روی کار آمدن نخستین تایرهای بادی  در جهان را فراهم کرد؛ این لاستیک ها پس از هر نوع فشار به حالت اولیه خود بازمی‌گشتند. اواخر قرن 19 رابرت تامسون به عنوان مخترع تایرهای بادی نقش به سزایی در استفاده از نخستین تایرهای بادی ابتدا در دوچرخه ها و سپس در خودروها داشت.

لاستیک‌های جدا شدنی
جریان یافتن باد به داخل تایرها رفته رفته جدا شدن تایر از چرخ یا همان رینگ خودرو را در پی داشت چرا که در ابتدا تایرهای بادی، همانند لاستیک های اولیه به صورت دائمی روی چرخ تعبیه می شدند اما تعبیه شدن دائمی تایرهایی که نیاز به باد شدن و تعمیر  داشت با عقل جور در نمی آمد. در دهه آخر قرن 19 بود که فردی بریتانیایی به نام  ادوارد میشلن اولین لاستیک بادی جدا شدنی را اختراع کرد و نخستین بار ایده خود را بر روی دوچرخه پیاده کرد.


آجدار شدن تایرها
با رواج تایر در صنعت خودروسازی، بالطبع سرعت بالای خودروها قابل قیاس با دوچرخه ها نبود و  نیاز به پایداری و کشش تایرها در شرایط آب و هوایی مختلف احساس می شد تا اینکه در سالهای نخسین از قرن 20 میلادی شرکت کانتیننتال نخستین لاستیک های آجدار را تولید و به بازار عرضه کرد.


تحول ساختاری تایرها
تایرها را از نظر ساختار می توان به انواع رادیال، بایاس، تیوبلس و بدون هوا تقسیم کرد.

1) رادیال: این این سبک از تایرها  رشته‌هایی از جنس نخ یا سیم فولادی با زاویه 90 درجه بر روی تایر نصب و آغاز عرضه بی ایراد ترین نوع از این تایر ها به سال 1950 میلادی بر می گردد.  تایر های رادیال به دلیل مزایای ویژه نسبت به تایر های بایاس، بسیار رواج یافته اند و از مزایای آنها می توان به مصرف سوخت کم،  پایداری حرکتی خوب، رانندگی راحت، دوام و طول عمر زیاد، شتاب گیری و ترمز گیری سریع و مطمئن، فرمان پذیری مناسب ومقاوم در مقابل پنچری اشاره کرد.

2) بایاس: در این نوع از تایر ها امتداد نخهای لایه با خط مرکزی تایر زاویه مورب می سازد و قرار گیری لایه ها روی یکدیگر به صورت ضربدری می باشد. جنس نخ لایه ها از نایلون است و در بدنه تایر به جز در ناحیه طوقه ها از سیم فولادی استفاده نمی شود. تولید این نوع تایرها نیز توسط شرکت گودیر برای ایالات متحده ای که ابتدا روی خوش به تایرهای سفت رادیال نشان نداد صورت گرفته است. خودروسازان آمریکایی به دلیل سفت‌تر بودن لاستیک‌های رادیال از بکار بردن آن‌ها در محصولات خود خودداری می‌کردند چراکه سیستم تعلیق خودروها باید مجدداً و با توجه به ویژگی‌های لاستیک‌های رادیال مهندسی و طراحی می‌شد. اما بحران نفتی، سرانجام آمریکایی ها را نیز به استفاده از تایرهای رادیال به خاطر پایین آمدن مصرف سوخت مجبور کرد.

3) تیوبلس (فاقد تیوب) : رفته رفته تیوب ها نیز از داخل تایرها رخت بر بستند و شرکت گودیر -یک تازه توسعه در ساخت تایر- موفق به تولید و عرضه تایرهای فاقد تیوب شد.

4) تایرهای بدون هوا: چند سالی است که زمزمه های حذف هوا از داخل تایرها بر سر زبان افتاده است و نمونه های زیادی از تایرهای بدون هوا معرفی شده است. اما نکته ای که بدیهی است آن است که خیلی زود شاهد این سبک تایرها در خودروها خواهیم بود؛ اتفاقی که هنوز فقط بر روی موتورسیکلت ها، دوچرخه ها و نمونه ها اندکی از خودروها مورد تست و بررسی قرار گرفته است.





مترجم خودروکار: فاضل سوری
منبع: otomobilgazetesi.com
انتهای پیام/