مشکلات صنعت خودرو از کجا آب می خورد؟

به گزارش خبرنگار خودروکار، تولید حداقل 50 درصد از خودروهای سبک ساخت داخل، تامین حداقل 25 میلیارد دلار قطعه توسط قطعه سازان داخلی، صادرات قطعات به ارزش شش میلیارد دلار توسط قطعه سازان در بازارهای مستقل خارجی به علاوه بسیاری برنامه های دیگر همچون تجاری سازی خودرو و ایجاد بسترهای لازم تولید خودرو از برنامه های سند چشم انداز صنعت خودرو کشور است.

اما صنعت خودرو کشور برای رسیدن به این آمارها نیازمند برنامه ریزی های بیشتری است و برخی بر این باروند هنوز برنامه توسعه صنعت خودرو مشخص نیست.

در این باره اما بهرام شهریاری- کارشناس صنعت خودرو به خودروکار می گوید:« علی رغم اینکه قانون خودرو در کشور وجود دارد، اما هنوز برنامه توسعه صنعت خودرو مشخص نیست. خودرو تنها صنعتی است که قانون دارد اما این قانون رعایت نمی شود و دستخوش بخش نامه ها و آیین نامه های متعدد می شود».

به گفته او، مشکل اصلی در صنعت خودرو ریشه ای نبودن تصمیم گیری ها برای این صنعت است، در نهایت وقتی مردم تنوع تولید و مدل را مشاهده می کنند، بازار خودروهای داخلی از دست می رود، چرا که دیگر مردم از طراحی خودرو پراید خسته شده اند. 

او می افزاید: طی سال های گذشته، قبل از حضور چین، واردات خودرو سگمنتی از خودروهای گران قیمت بود و چندان بازار خودروهای داخلی را لطمه نمی زد. اما از زمانی که خودروهای چینی وارد بازار شدند، همان خودروهایی بودند که ایران تولید میکرد، از این رو بازار را در دست گرفتند.

این کارشناس صنعت خودرو با بیان اینکه راهکار بهبود در تولید خودرو داخلی فکر کردن به حال  این صنعت است، اظهار می کند: به طور مثال بهتر است شرکت های نیمه دولتی به بخش خصوصی واگذار و شریک شرکت های خارجی شوند و از این موقعیت برای ارتقا صنعت استفاده شود.

او در پاسخ به اینکه آیا پایان این گردهم آیی و رقابت میان خودروسازان خارجی و ورود خودروهای متنوع و پر از رنگ و لعاب، می تواند آغازگر راه رقابتی برای صنعت خودرو داخل کشور باشد؟ تاکید می کند: خیر. به دلایل متعدد این اتفاق نمی کند. اولین دلیل تیراژ کم خودرو است که پیش از ریاست آقای احمدی نژاد، تولید خودرو در کشور یک میلیون و 600 هزار خودرو بود که پس از آن با افت شدید تولید همراه شد و اکنون به تولید 600هزار خودرو رسیده است که البته این تعداد برای 17 خودروساز است و رقم منطقی نیست.

او افزود: در بخش قطعات چندان وضعیت خوبی نیست. چرا که بخشی از قطعات وارد می شود و بخشی دیگر که در داخل کشور ساخته می شود میان تعداد زیادی قطعه ساز تقسیم می شود.

شهریاری ادامه می دهد: دومین دلیل، مواد اولیه است؛ به گونه ای که مواد اولیه ای که چینی ها برای تولید خودرو استفاده می کنند، برای صنایع پایین دستی است و این امر باعث افزایش ارزش افزوده شان می شود.

به گفته این کارشناس صنعت خودرو، سومین دلیل موضوع دستمزد در ایران است. به گونه ای که کثرت کارکنان خودروسازی ها باعث افزایش قیمت تمام شده محصول می شود. همچنین مالیات ها، سودهای بانکی و غیره باعث تغییراتی در قیمت نهایی خودروها و به صرفه نیودن قیمت آن ها می شود. از این رو سیاست های کلان به طور کلی برای صنعت خودرو تدوین نشده است.

انتهای پیام/