یادداشت/
BRT، ایده‌ای سریع اما در عمل ناکارآمد
سیستم حمل و نقل عمومی سریع هنوز در کشور جلوه چندانی نیافته است که مهم ترین دلیل آن نبود زیرساخت های این سیستم حیاتی است. BRT ایده ای جذاب و کارآمد است که آن هم به دلیل اجرای بسیار غلط در کشور، با حداقل توان به خدمت مشغول است.
به گزارش خبرنگار خودروکار، نبود سیستم های حمل و نقل سریع و کارآمد در کشور حتی پس از سالیان دراز، بدون شک جای هیچ گله و شکایتی از خودروهای تک سرنشین باقی نمی گذارد.
سیستم اتوبوس های تندرو، BRT مخفف (Bus Rapid Transit) به معنای حمل نقل سریع به کمک اتوبوس است. اما اساسی ترین مشکل این شیوه حمل و نقل در کشور ایران آن است که نه تنها اصلا سریع نیست، بلکه بسیار کند و عذاب آور است.
بطور کلی ضعف این سیستم حمل و نقل را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:
- تعداد ناکافی خودروهای سرویس دهنده
- فاصله زمانی زیاد بین هر سرویس
- جمعیت بسیار زیاد در ساعت اوج ترافیک
- نبود فرهنگ صحیح مردمی
- عدم گستردگی قابل توجه شبکه خطی
- عدم توانایی غلبه بر ترافیک شهری
و مواردی از این دست که متاسفانه در بسیاری از مواقع برای سیستم حمل و نقل سریع مترو نیز صدق می کند، باعث می شود که مالک خودرو شخصی این حق مسلم را به خود بدهد که به جای زجر کشیدن در سیستم های ضعیف حمل و نقل عمومی، از خودرو شخصی تک سرنشین خود استفاده کنند.
اگر قرار است شخصی در ترافیک های چند ساعته و سنگین کلان شهرها گیر بیافتد، بدون شک حق خواهد داشت که در خودرو خود نشسته و درحالی که از دمای مطبوع سیستم تهویه خودرو لذت می برد، به موسیقی دلخواه خود نیز گوش فرا دهد.
لازم است زیرساخت های سیستم های حمل و نقل عمومی شهری در کشور به سرعت مورد بازنگری قرار گیرند چرا که امروز از پس آنچه که برایش ساخته شده اند بر نمی آیند و گذر زمان بدون شک موجب بهتر شدن اوضاع نخواهد شد.
افزایش تعداد خودروهای سرویس دهنده، جداسازی مسیر BRT از سایر خودروها، وضع قانون منع مطلق ورود خودروهای شخصی به خطوط ویژه به دستور پلیس راهنمایی و رانندگی به جز خودروهای عملیاتی و امدادی، بدون شک می توانند اولین گام های بهبود عملکرد این سیستم ناکار آمد باشند.
خبرنگار خودروکار: مصطفی انیسی
انتهای پیام/
سیستم اتوبوس های تندرو، BRT مخفف (Bus Rapid Transit) به معنای حمل نقل سریع به کمک اتوبوس است. اما اساسی ترین مشکل این شیوه حمل و نقل در کشور ایران آن است که نه تنها اصلا سریع نیست، بلکه بسیار کند و عذاب آور است.
بطور کلی ضعف این سیستم حمل و نقل را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:
- تعداد ناکافی خودروهای سرویس دهنده
- فاصله زمانی زیاد بین هر سرویس
- جمعیت بسیار زیاد در ساعت اوج ترافیک
- نبود فرهنگ صحیح مردمی
- عدم گستردگی قابل توجه شبکه خطی
- عدم توانایی غلبه بر ترافیک شهری
و مواردی از این دست که متاسفانه در بسیاری از مواقع برای سیستم حمل و نقل سریع مترو نیز صدق می کند، باعث می شود که مالک خودرو شخصی این حق مسلم را به خود بدهد که به جای زجر کشیدن در سیستم های ضعیف حمل و نقل عمومی، از خودرو شخصی تک سرنشین خود استفاده کنند.
اگر قرار است شخصی در ترافیک های چند ساعته و سنگین کلان شهرها گیر بیافتد، بدون شک حق خواهد داشت که در خودرو خود نشسته و درحالی که از دمای مطبوع سیستم تهویه خودرو لذت می برد، به موسیقی دلخواه خود نیز گوش فرا دهد.
لازم است زیرساخت های سیستم های حمل و نقل عمومی شهری در کشور به سرعت مورد بازنگری قرار گیرند چرا که امروز از پس آنچه که برایش ساخته شده اند بر نمی آیند و گذر زمان بدون شک موجب بهتر شدن اوضاع نخواهد شد.
افزایش تعداد خودروهای سرویس دهنده، جداسازی مسیر BRT از سایر خودروها، وضع قانون منع مطلق ورود خودروهای شخصی به خطوط ویژه به دستور پلیس راهنمایی و رانندگی به جز خودروهای عملیاتی و امدادی، بدون شک می توانند اولین گام های بهبود عملکرد این سیستم ناکار آمد باشند.
خبرنگار خودروکار: مصطفی انیسی
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
