ضرورت افزایش کمی و کیفی زیرساخت های حمل و نقل با افزایش تولید

به گزارش خبرنگار خودروکار، تامین زیرساخت های لازم سیستم حمل و نقل درون شهری و طراحی خیابان ها و جاده ها در کنار پارکینگ های مناسب از مواردی است که همزمان با افزایش تعداد خودروها و آزادسازی واردات مطرح و دغدغه اصلی فعلی به شمار می رود.

فواد نیک سروش، کارشناس صنعت خودرو در گفت و گو با خبرنگار خودروکار می‌گوید: هرچند واردات 50 تا 100 هزار دستگاه خودرو در سال باتوجه به آئین نامه جدید واردات در کنار تولید داخلی که حدود یک میلیون خودرو درسال بوده، عدد چشمگیری نیست اما این پرسش مطرح است که با افزایش تعداد خودرو، آیا زیرساخت مناسب آن نیز تامین شده و یا می توان به همان سرعت افزایش تعداد خودرو، تعداد مسیر عبوری، سوخت و جایگاه آن را فراهم کرد؟
 
وی می افزاید: هر زمان که صحبت از حمل و نقل می شود دو مقوله وسیله نقلیه و جاده مطرح می شود و  در این‌ میان بسیاری موارد دیگر از جمله قوانین حمل و نقل و رانندگی، صلاحیت راننده و سایر موارد نیز در این زمینه مطرح خواهد بود. اما بدون شک جاده و وسیله نقلیه پایه و اساس حمل و نقل است که باید وجود داشته تا بقیه موارد در تکمیل این دو حاضر شوند که هر کدام از این دو دارای ویژگی های منحصر به خود بوده که برای یک سامانه حمل و نقل استاندارد،  کم نیستند.

وی با طرح این سوال که آیا در شهر بزرگی مانند تهران، محلی برای ایجاد راه جدید، بزرگراه جدید، خیابان و کوچه جدیدی وجود دارد که توانایی تحمل این ظرفیت ازخودرو را داشته باشد؟ می افزاید: دور از ذهن نیست که با افزایش تعداد خودروهای داخل شهر به علت کمبود مسیر عبوری، حتی شهر بزرگی مانند تهران تبدیل به یک پارکینگ خواهد شد این در حالیست که هم اکنون نیز در این شهر شاهد ترافیک های سنگینی هستیم که حاصل زیرساخت ضعیف موجود، کمبود مسیر عبور و از‌همه مهمتر طراحی ضعیف این جاده ها است.

نیک سروش با بیان این که با افزایش تعداد خودروها جاده ها محلی برای انباشت ترافیک خواهند شد، تصریح می کند: با قدرت می توان گفت هیچ فکری در طراحی جاده های درون شهری و هیچ آینده نگری وجود نداشته و جاده ها، بزرگراه ها، خیابانها تنها مانند یک نقاشی کودکانه در دل شهر گنجانده شده و فقط به عنوان یک مسیر و راه به شمار می روند.

این کارشناس صنعت خودرو ادامه می دهد: کیفیت فدای کمیت شده و نکته قابل تامل این است که مردم مالیات و عوارض و وجوهی از این دست را به سازمانهای مربوطه پرداخت می کنند و در نهایت حاصل این همه پرداختی، زیرساخت و راه های نامناسب برای گرفتار شدن همین مردم در ترافیک های طولانی و البته خسارت های مالی ، جانی و زمانی به علت عدم طراحی و اجرای نامناسب همین جاده های درون شهری است. آیا حق مردمی که تمامی دیون دولتی خود را پرداخت کرده اند، این جاده های تاسف بار و ضرر و زیان های حاصل از آن است؟

وی با تاکید بر این که در صورت مناسب نبودن زیرساخت ها، افزایش تعداد خودروی بیشتر باعث افزایش درد و گرفتاری خواهد شد، اظهار می‌کند: به نظر می رسد منطقی ترین راه برای اصلاح عدم کفایت زیرساخت، بهبود کمیت و کیفیت سیستم حمل و نقل عمومی و نه افزایش تعداد خودروی شخصی که مردم ترغیب به استفاده از سیستم عمومی شوند، خواهد بود. راهی که دقیقا در کشورهای پیشرفته دنیا به دلیل کمبود فضا که مشکل تولید راه عبور و مرور دارند، سالهاست اجرا می شود اما به دلیل عدم تفکر و  طراحی مجدد چرخ، نگاه و کپی برداری از جوامع پیشرفته و اجرای دقیق آن در کشور تنها راه ما برای دوری از این بحران باشد.

وی تصریح می کند: به عبارت ساده تر باید ابتدا با افزایش کمیت و کیفیت حمل و نقل عمومی، مردم را تشویق به استفاده از آن کرده و در ادامه با مدیریت و کاهش خودروهای فرسوده و افزایش تعداد خودروهای جدید با تولید و واردات، بر کیفیت خودروهای شخصی داخلی بیفزاییم.


میترا ممسنی

انتهای پیام/