سیزدهمین سالگرد معرفی ارزان ترین خودروی دنیا

به گزارش خودروکار، نانو یا خودروی مردم "People’s Car” در نمایشگاه بین المللی دهلی نو در هندوستان اول بار در سال 2008 به نمایش در آمد. و انصافاً خودروی بامزه ای بود. بیشتر به حباب شباهت داشت، عرض آن 1.5 و طول آن 3 متر بود. قرار بود ارزان ترین خودروی خانواده ها باشد اما ارزان بودن هم خودش هزینه هایی دارد. برای آن که این خودرو ارزان ترین خودروی دنیا باشد، یک سری از امکانات فدای ارزان ماندن شد. امکاناتی که ما امروز هیچ خودرویی را بدون آن قبول نداریم. از جمله:

بدون کیسه هوا

فقط یک برف پاک کن

دسترسی به باک خودرو فقط از داخل

بدون هیچ نوع تهویه هوا (بدون کولر)

3 پیچ به جای 4 پیچ روی هر چرخ

بدون شیشه بالابر برقی

بدون ترمز ای بی اس

بدنه مخلوطی از پلاستیک و فلز

بدون ضبط و پخش و موسیقی

از لحاظ مشخصات فنی هم فقط یک مشت پوست و استخوان: قوای محرکه 2سیلندر که زیر صندلی عقب جاسازی شده، سیستم انتقال قدرت 4سرعته در نتیجه سرنشینان جلو تا حد ممکن به سمت جلوی خودرو فشرده شده اند. توان این خودرو 32 اسب بخار و گشتاور آن 38 پوند-فوت بود. برای آن که سرعت آن به 60 کیلومتر در ساعت [نه 100 کیلومتر در ساعت!] برسد به 30 ثانیه وقت نیاز داشت.

زمانی که مهمترین قصد و نیت، رسیدن به عنوان «ارزان ترین خودروی دنیا» باشد، به ناچار باید از یک سری امکانات و راحتی چشم پوشی شود. به طور طبیعی چنین خودرویی حتی برای کسانی که پول کافی ندارند هم چندان خوشایند نیست. به هر حال یک سری مفاهم اجتماعی هم وجود دارند که باعث می شوند ارزان ترین خودروی دنیا هم هزینه های خاص خودش را داشته باشد. شاید بدترین و منفی ترین ویژگی این خودرو این بود که در بین مردم به عنوان «خودروی مردم تنگ دست» شناخته می شد،‌ برای همین مردم ترجیح می دادند که یک خودروی دست دوم خریداری کنند که از حداقل امکانات مثل کولر و کیسه هوا و ترمز ای بی اس برخوردار باشد تا یک خودروی نو بدون هر گونه امکانات خریداری کنند.  

مشکل این خودرو فقط این نبود، مشکلات دیگری هم پیش روی ارزان ترین خودروی دنیا قرار گرفت. از جمله این که قرار بود از اکتبر 2008 تولید انبوه آن شروع شود اما با اختلاف مالی بر سر زمین در بنگال غربی –مکانی که برای تولید آن در نظر گرفته شده بود- با مشکل مواجه شد. برای همین هم فروش آن از آوریل سال 2009 آغاز شد.

برخلاف همه آشفتگی ها و نقدها، تاتا 200 هزار دستگاه از این خودرو پیش فروش کرد، اما این کمپانی در نهایت فقط 100 هزار دستگاه از این خودرو تولید کرد و برای تحویل مجبور به انجام قرعه کشی شد.

ارزان ترین خودروی دنیا نه زیبا بود و نه از لحاظ عملکرد (قدرت، شتاب و سرعت) مثل سگ شکاری می ماند. اما به هر حال شرکت خودروسازی تاتا با ساخت این خودرو قصد داشت نیاز گسترده مردم هند را به خودروی ارزان و قابل خرید پاسخ دهد و نیاز مردم به بانک ها را کم کند.