دیدار با خرس روسی در تهران

به گزارش خبرنگار خودروکار، این کلاس از خودروها بصورت تخصصی تحت سگمنت خودروهای همه جا رو دوزیست شناخته می شوند و غالبا در تیراژ پایین و دست ساز به تولید می رسند که با توجه به سفارش گذاری های مشتری تغییرات بسیار در آن ها اعمال می شود. کاربری های این نوع خودروها بیشتر مربوط به سازمان های مردمی چون صلیب سرخ، نیروی های امدادی، ستاد بحران، جنگلبانی و در گاهی موارد شرکت های نظامی محدود می شود.

تست فنی پیش رو مربوط به آزمایش رانندگی و ویژگی های عملیاتی تِرِکول 39249 سه محور 6x6 ساخت روسیه است که بر اساس قطعات و اجزا مشترک با محصولات دیگر برندهای روسی دیگر یعنی یوآز (UAZ) و گاز (GAZ) ساخته شده است تا از دیدگاه تامین قطعات و آسانی تعمیرات برای مالک در مسیرهای صعب العبور مشکلی ایجاد نکند. این خودرو درحال حاضر در تملک ستاد بحران کشور است.

ترکول (بخوانید: تِره-کول) در دو فرمت انتقال نیرو دو محور (4x4) و سه محور (6x6) و دو نوع اتاق باربری و SUV به تولید می رسد. در این خودرو به منظور سبک سازی از جنس فایبرگلس (الیاف شیشه) برای تولید اتاق و بدنه استفاده شده است که با داشتن رسانایی گرمایی بسیار کم، می تواند در اختلاف دمایی 90 درجه ای، 45 درجه زیر و بالای صفر بدون بروز مشکل به کار خود ادامه دهد. 

ترکول 6x6 مورد بررسی از پیشرانه توربودیزل 2.3 لیتری چهارسیلندر به قدرت 90 اسب بخار در دور 4500 و 173 نیوتون.متر در دور 2500 ساخت شرکت هیوندای استفاده می کند، هرچند که پیشرانه بنزینی نیز در لیست سفارش قابل انتخاب است.

با توجه به اعداد و ارقام خروجی، این پیشرانه چندان قدرتمند به حساب نمی آید، مخصوصا زمانی که وزن خالص 2.8 تنی ترکول را نیز به آن بی افزاییم. اما مهم آن است که این خودرو از گیربکس ضریب سنگین 5 سرعت دستی استفاده می کند و قابلیت آن را دارد تا از طریق سه دسته دنده مجزا، نیرو را بطور کاملا انتخابی و به صلاحدید راننده، به هر یک از سه محور، به صورت دو به دو یا به همه آنها منتقل کند تا میزان کشش در دنده های پایین به حداکثر افزایش یابد. ترکول همچنین به گیربکس کمک دو سرعت (همچون خودروهای آفرودر) مجهز است و در کنار آن دیفرانسیل و توپی محورها وظیفه سنگین تر کردن ضریب نهایی را بر عهده دارند، از این رو گشتاور و کشش در دنده یک کمک بسیار چشمگیر و کاربردی است.

توانایی آفرود و کشش ترکول تنها منوط به توان سیستم پیشرانش و انتقال نیرو نمی شود. ترکول از تایرهای بسیار خاص کم فشار همه جا رو استفاده می کند که فشار درونی آن ها تنها برابر 0.1 تا 0.4 کیلوگرم بر سانتی متر مربع است و از این رو درصورت عبور از روی انسان آسیب و فشار چندان زیادی بر بدن وارد نمی آورد. این تایرها ضمن داشتن عرض بسیار زیاد به دلیل تجهیز به سیستم تخلیه و تنظیم باد از داخل کابین، می توانند در صورت نیاز و متناسب با دستور راننده، به منظور افزایش میزان کشش بر سطوح شنی، برفی و لغزنده کم باد شده و پس از عبور از مسیر ناهموار و لغزنده به اندازه استاندارد باد شوند. این ویژگی بسیار کاربردی در شاسی بلندهای تولید انبوه تنها بر هامر H1 بصورت استاندارد اجرا شد و با وجود قابلیت نصب بر سایر شاسی بلندها همچنان آپشنی بسیار گران قیمت به حساب می آید.

توان حرکتی ترکول چیزی مشابه به هاورکرافت (خودرو دوزیست آبی/خاکی دارای بالشتک مملو از هوا) یا خودروهای چرخ زنجیری است که به دلیل عدم توانایی برای حرکت و استفاده در خیابان ها، نمی توانند همانند ترکول موثر واقع شوند.

از میان چهار میل گاردان به کار رفته در مجموعه انتقال نیرو ترکول، گاردان چهارم وظیفه انتقال نیرو به واترجت، پمپ جت یا آنچه در پارسی به موتور قایق معروف است را بر عهده دارد. این سیستم تنها در زمان ورود ترکول به آب استفاده می شود و در حقیقت نقش پیشران این خودرو در آب را بازی می کند که ترکول را قادر می سازد با حداکثر سرعت 10 کیلومتر بر ساعت در آب حرکت کند و ذات دوزیست بودن خود را به نمایش بگذارد. با وجود وزن 2.8 تنی، ترکول به دلیل داشتن تایرهای حجیم پر از باد هرگز در آب فرو نمی رود.

ترکول در آفرود به هیچ چیز دیگر شبیه نیست. رانندگی با ترکول بر جاده آسفالت صاف نیز با تکانه های بسیار زیاد و عدم پایداری نسبی همراه است که از تایرهای دارای فاق بسیار بلند و بسیار نرم نشات می گیرد. این تایرها با وارد آمدن کمترین میزان نیرو از هر زاویه ای هانند یک فنر نرم عمل کرده و خودرو را به اطراف تکان می دهد. حرکت با ترکول را می توان به نشستن بر روی یک توپ بادی بزرگ تعبیر کرد. با ورود به زمین های ناهموار، این تکانه ها چندین برابر می شود. از این رو نمی توان سواری با ترکول را نرم، راحت یا دوست داشتنی بیان کرد.

توان حرکتی ترکول در زمین های ناهموار بسیار عالی است اما تا زمانی که زمین پیش رو به مسیر صخره ای تبدیل نشود. برخلاف آنچه ممکن است از تایر های عظیم و فضای خالی زیر ترکول به نظر بیاید، این خودرو به دلیل نداشتن بازی محور (حرکت آزادانه محورهای خودرو همانند خودروهای آفرودی واقعی) در عبور از صخره و سنگلاخ به خوبی یک هامر، داج پاور واگن یا سایر خوروهای صخره نورد عمل نمی کند. به عنوان مثال نمی توان از ترکول انتظار داشت تا در منطقه ای چون موآب در ایالت یوتا آمریکا، که همه جیپ و هامر سواران در آن به تمرین آفرود سنگین می پردازند، موفق عمل کند.

این مهم را نمی توان در ترکول به عنوان یک ضعف قلمداد کرد چراکه ترکول به منظور تبدیل شدن به یک وسیله نقلیه همه جا رو مجبور به پذیرش برخی از محدودیت ها شده است. تایرهای ترکول و سیستم تعلیق آن مناسب صخره نوردی نیست اما در عوض طیف گسترده ای از زمین های برفی، شنی، گِلی، یخی، باتلاقی را به سادگی در سیطره خود در می آورد.

در کنار سیستم انتقال نیرو معمولی ترکول مجهز به گیربکس 5 سرعت دستی، سه اهرم مجزا قرار دارد که وظیفه انتخاب و انتقال نیرو تولیدی پیشرانه به هر یک از سه محور را بر عهده دارند. با این تفاسیر می توان گفت که راننده ترکول می تواند به صورت دلخواه و بر اساس مسیر پیش رو، میزان بار و کشش مورد نیاز می تواند نیرو منتقل به هر یک از سه محور را بصورت ترکیبی یا انحصاری انتخاب کند. نداشتن دیفرانسیل مرکزی یا سیستم انتقال نیرو هوشمند را می توان یکی از بزرگ ترین ضعف های ترکول دانست که در عین حال به منظور ارزان سازی و کاهش پیچدگی های فنی از آن صرف نظر شده است. با این اوصاف سایر رقبای نوین تر ترکول نظیر آفتوروس شیمَن (Avtoros Shaman) به نمونه ای پیچیده تر این سیستم تجهیز شده و از همین رو توان مانورپذیری به مراتب بالاتر از ترکول دارند. به واسطه همین پیچیدگی ها رانندگی و عملیات با ترکول نیازمند آموزش های دقیق است و استفاده صحیح از آن بدون آموزش ممکن نیست.

هر سه محور ترکول از نوع یکپارچه فعال قرار گرفته بر فنرهای ساده شمش است با این تفاوت که دو محور عقب از نوع پورتال انتخاب شده اند تا ارتفاع کف خودرو از سطح زمین در قسمت هایی که ادوات و تجهیزات بیشتری قرار دارد بیشتر شود تا از گزند برخورد با موانع در امان بماند. چرا که به دلیل کوچک بودن فضای پیشرانه، بسیاری از ادوات نظیر بوسترهای ترمز، ترمز دستی، لوله کشی های سیستم تنظیم بادتایرها همگی در زیر خودرو نصب شده اند.

ترکول و سایر رقبای هم رده اش هر یک برای هدفی خاص طراحی و تولید شده اند و نمی توان صرفا توانایی ها برتر یکی از آن ها را دال بر بهتر یا توانمندتر بودن آن خودرو دانست. به عنوان مثال، دوزیست همه جارو شرپ (Sherp) در ابعاد بسیار کوچکتر و توان آفرود بسیار عالی ساخته شده است و درعوض تعداد نفراتی که در خود جا می دهد بسیار محدود تر است. از سوی دیگر آفتوروس شیمَن (Avtoros Shaman)، دو زیست همه جا رو سفارشی ساخت روسیه با ظاهری بسیار شبیه به ترکول است که از پیشرفته ترین سیستم انتقال نیرو 8x8 دارای دیفرانسیل و قفل محورهای مرکزی، سیستم فرمانپذیری هر هشت چرخ و قابلیت حرکت خرچنگی بهره می برد که توانایی آفرود و مانورپذیری خیره کننده ای را برای آن به ارمغان می آورد اما در عوض هزینه هر دستگاه آن که کاملا بر اساس نیاز و سفارش مشتری و بصورت دست ساز تولید می شود، سر به فلک می کشد.

ترکول خودرویی کاربردی و عملیاتی است که بر اساس نیاز دولت به کشور وارد شده و از سوی سازمان های امدادی به کار گرفته می شود. خودرو مورد بررسی در حال حاضر در اختیار ستاد بحران کشور قرار دارد از این رو جای دارد زحمات این ستاد را به منظور فراهم آوردن شرایط تست فنی این خودرو ارج نهیم.

همچنین پایگاه خبری «خودروکار» مراتب تشکر را از جناب امین فلاح به منظور تسهیل فرایند تست فنی ترکول و آقایان مهرداد افشار و کوروش انیسی به جا می آورد.

خبرنگار خودروکار: مصطفی انیسی

انتهای پیام/