یادداشت/
تحرك «ليزينگ‌های در زنجيره» در راه است
صنعت لیزینگ در ایران در دو مقطع شکل گرفته است: یک‌بار در سال 1354 خورشیدی با مشارکت یک مجموعه فرانسوی که با بروز حوادث دوران انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، مانند بسیاری دیگر از فعالیت‌های اقتصادی، معطوف به شرایط خاص حاکم بر فضای کشور و کمرنگ شد؛ دومین‌بار در اواخر دهه 70 که به‌نوعی با آغاز دوران رونق صنایع خودروسازی پا به عرصه وجود گذاشت.
به گزارش خودروکار، بر همین اساس اغلب مردم کارکرد صنعت لیزینگ را در قالب فروش خودرو تعریف می‌کنند؛ گرچه متصدیان این صنعت حتی در بخش خودرویی نیز نتوانستند به‌خوبی از این وسیله خدمات مالی استفاده کنند و صنعت لیزینگ دستخوش بسیاری از ناملایمات و فراز و فرودها شد.
شاید یکی از دلایلی که باعث برجسته‌سازی نقش لیزینگ می‌شود این باشد که برخلاف بانک‌ها و بازار سرمایه که تأمین منابع مالی طرف تولیدکننده را برعهده دارند، لیزینگ در تمام دنیا، یک ابزار خدمات مالی بسیار قوی برای تأمین منابع مالی خریداران کالاهای لوکس یا کالاهای ضروری گران‌قیمت است. مثلاً یک اتوبوس برای راننده‌ای که با استفاده از آن امرارمعاش می‌کند، یک کالای ضروری اما گران‌قیمت محسوب می‌شود که خرید آن با ورود لیزینگ تسهیل می‌شود؛ یعنی نقطه ورود لیزینگ به تأمین مالی خریداران، نقطه‌ای است که در بازار با یک کالای ضروری گران‌قیمت یا یک کالای لوکس ویژه مواجه می‌شویم که تأمین مالی یکباره آن توسط متقاضی امکان‌پذیر نیست.
یقیناً در سال‌های آتی، اتفاقاتی در صنعت لیزینگ ایران رخ خواهد داد؛ چراکه از یک‌سو در خود صنعت لیزینگ این تکاپو رخ داده و اثرات آن را می‌توان در ساختار انجمن ملی لیزینگ مشاهده کرد، زیرا وقتی یک صنعت، صاحب یک سندیکا می‌شود و به دنبال صدای واحد می‌گردد، می‌تواند نویدبخش آینده خوبی برای آن صنعت باشد. از سوی دیگر بازار نیز تدریجاً برای تأمین منابع مالی به صنعت لیزینگ فشار وارد می‌کند چون در بازار تقاضا وجود دارد اما خریدار به منابع لازم برای خرید دسترسی ندارد و این وضعیت، فضایی را برای تحرک لیزینگ‌ها به وجود می‌آورد.
شاید یکی از دلایلی که باعث برجسته‌سازی نقش لیزینگ می‌شود این باشد که برخلاف بانک‌ها و بازار سرمایه که تأمین منابع مالی طرف تولیدکننده را برعهده دارند، لیزینگ در تمام دنیا، یک ابزار خدمات مالی بسیار قوی برای تأمین منابع مالی خریداران کالاهای لوکس یا کالاهای ضروری گران‌قیمت است. مثلاً یک اتوبوس برای راننده‌ای که با استفاده از آن امرارمعاش می‌کند، یک کالای ضروری اما گران‌قیمت محسوب می‌شود که خرید آن با ورود لیزینگ تسهیل می‌شود؛ یعنی نقطه ورود لیزینگ به تأمین مالی خریداران، نقطه‌ای است که در بازار با یک کالای ضروری گران‌قیمت یا یک کالای لوکس ویژه مواجه می‌شویم که تأمین مالی یکباره آن توسط متقاضی امکان‌پذیر نیست.
یقیناً در سال‌های آتی، اتفاقاتی در صنعت لیزینگ ایران رخ خواهد داد؛ چراکه از یک‌سو در خود صنعت لیزینگ این تکاپو رخ داده و اثرات آن را می‌توان در ساختار انجمن ملی لیزینگ مشاهده کرد، زیرا وقتی یک صنعت، صاحب یک سندیکا می‌شود و به دنبال صدای واحد می‌گردد، می‌تواند نویدبخش آینده خوبی برای آن صنعت باشد. از سوی دیگر بازار نیز تدریجاً برای تأمین منابع مالی به صنعت لیزینگ فشار وارد می‌کند چون در بازار تقاضا وجود دارد اما خریدار به منابع لازم برای خرید دسترسی ندارد و این وضعیت، فضایی را برای تحرک لیزینگ‌ها به وجود می‌آورد.
ایمان فرجام‌نیا/ کارشناس حوزه خدمات مالی
منبع:مجله آینده نگر-اتاق بازرگانی تهران
انتهای پیام/
روزنامه های اقتصادی
آخرین اخبار
